Ik heb niet altijd een goede band met mijn zus gehad. We maakten tijdens onze jeugd veel ruzie. Ik dacht dat ruzie maken de enige manier was om contact het haar te krijgen. We verschillen veel van elkaar qua karakter. Ze is rustig, ik ben druk. Ze is niet gevoelig, ik ben super gevoelig. Ik ben gelovig, zij gelooft niet. Ik wist niet zo goed wat ik aan haar had, totdat ik ziek werd. In […]
Verder lezen
Levensles van een egel
De mooiste lessen komen vaak wanneer je het niet verwacht en wanneer je ze het hardste nodig hebt. Zo hield een kleine egel mij in 2017 een spiegel voor. Het maakt vandaag de dag nog steeds indruk. Schrijven doe ik al jaren. Nog voordat er psychische klachten zoals depressie en psychose ontstonden. Het helpt mij om mijn leven beter te begrijpen. Door de jaren heen heb ik een soort ‘archief’ opgebouwd van verhalen, ervaringen, gedachten […]
Verder lezen
Intrusies
Ze komen zo ineens omhoog, als een vervelende pop-up advertentie op m’n telefoon. Spring, daar is ie dan! Een vervelende gedachte in mijn brein. Ik probeer wel op het kruisje te drukken, maar de gedachte gaat niet weg. Of nou ja, hij komt eigenlijk elke keer weer terug. In het begin deed ik er niks mee. Het is gewoon maar een nare gedachte, toch? Maar ze komen steeds vaker. En ik word er eerlijk gezegd […]
Verder lezen
Hoe bepalend is het verleden voor de toekomst?
Ik zou mijn jeugd als volgt omschrijven: chaotisch, druk, verwijtend, onstabiel, wankel, alarmerend, benauwend, verstikkend, onveilig, … Maar het heden is anders. Nu ben ik veilig. Ik kan weg wanneer ik wil en ik kan zelf bepalen wat ik toelaat en niet. Toch heb ik het gevoel dat ik enkele kernwoorden van het verleden nog meedraag.Bij DGT leer ik vooral om in het ‘hier en nu’ te leven en dat lijkt meer en meer te […]
Verder lezen
Zorg zonder strijd
Na twee eerdere opnames met sondevoeding weet ik het zeker: dat echt nooit weer. Maar toch word ik – ernstig verzwakt – met spoed in het ziekenhuis opgenomen, en is er toch geen andere uitweg dan een infuus en sondevoeding. De sondevoeding had ik bij eerdere opnames op een somatische afdeling van de ggz gekregen. Het inbrengen was een hel, de pomp die maar doorpompte een drama. Nooit mocht de pomp even uit, ook niet […]
Verder lezen
Ziek door eenzaamheid?
Ziek worden door eenzaamheid, zou dat echt kunnen? Ik roep al sinds het begin van de coronamaatregelen dat eenzaamheid grotere gevolgen kent dan men denkt. En eigenlijk mag ik niet eens klagen. Ik ben de periode tot nog toe, ondanks alle sociale beperkingen, goed doorgekomen. Veel mensen in mijn netwerk wilden me blijven ontvangen, zonder per se heel krampachtig te letten op die letterlijke afstand in het contact. Een letterlijke afstand die voor veel mensen […]
Verder lezen
Gelukkig nieuwjaar
Elk jaar weer voelt nieuwjaar als een moment van de balans opmaken. Is het me al gelukt de groene monstertjes in m’n hoofd stil te krijgen? Heb ik eindelijk een baan waarin ik me lekker voel en niet overvraagd word? Heb ik een balans gevonden om te genieten van de mooie dingen om me heen? Een jaar geleden had ik met de jaarwisseling net voor de vierde keer mijn leven gepauzeerd. Slechts een paar maanden […]
Verder lezen
Trots op mijn binnenwereld
Het is vandaag 1 januari 2021. Een nieuw jaar staat voor de deur. Een nieuw jaar waarin we verder gaan met traumaverwerking. Een nieuwe kans om verder te groeien en te herstellen. Goede voornemens zijn er niet, maar wel een grote wens. Zoals in de blog Hoop doet leven werd benoemd verlangen we naar een nieuwe woonplek. Door alles wat er in het verleden gebeurd is en ook in het heden gebeurt, verlangen we naar […]
Verder lezen
Ben ik gek?
In deze blog gaat het over suïcidale gedachten. Heb jij hier ook last van en wil je daar met iemand over praten? Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie. ‘Ben ik gek?’ Een vraag die ik mezelf heel vaak stel op een dag. Ik kan op bepaalde dagen alleen denken aan het beschadigen van mezelf of voor een trein te springen. ‘Waarom doe je het dan niet?’ Een goede vraag waar ik nog geen antwoord op […]
Verder lezen
Mijn grootste angst
Niemand heeft het door. Je hebt je leven nog in zoverre op de rit dat er niets aan de hand lijkt te zijn. Je eet netjes drie keer per dag, je haalt de toetsen, je komt op tijd op school, ga zo maar door. Zelfs je acteerwerk ziet niemand. Behalve dat ene levenloze ding. Dat ding dat naar je kijkt terwijl het op je wacht. Elke dag opnieuw. Het ligt klaar om je te knuffelen […]
Verder lezen
Accepteren kun je leren?
Het gaat er steeds vaker over in mijn gesprekken bij de ggz: accepteren. En dan met name mezelf accepteren, met al mijn goede eigenschappen maar ook moeilijkheden die ik gewoon niet kan veranderen.Accepteren dat mijn leven niet gaat zoals de gemiddelde Nederlander, accepteren dat ik altijd angstiger zal zijn dan de meeste mensen. Accepteren dat ik wellicht altijd hulp zal moeten hebben. Accepteren dat ik niet kan werken en accepteren dat ik gewoon wat anders […]
Verder lezen
Vertrouwen in mijn therapeut
Vertrouwen. Zo’n abstract begrip, maar dat zo vaak terugkeert. Zoveel draait om vertrouwen. Vertrouwen in jezelf. Vertrouwen in een ander. Vertrouwen dit, vertrouwen dat. Ook in therapie draait veel om vertrouwen. Waarom zou je anders dingen delen als je ervan overtuigd bent dat je daarmee een ander wegjaagt? Dat je dan sowieso te ingewikkeld wordt gevonden en weer ergens anders naartoe moet? Ik dacht altijd dat het vertrouwen in mijn psycholoog wel goed zat. Ik […]
Verder lezen
Bang om te zeggen dat het goed gaat
Sinds een maand gaat het een stuk beter met mij. Ik ben al anderhalve maand niet opgenomen en het ziet er naar uit dat ik kerst dit jaar thuis met mijn familie vier. Daar ben ik erg blij en dankbaar voor. Ik heb minder suïcidale gedachten, zit lekkerder in mijn vel en kan dankzij de vaardigheden die ik heb geleerd in de VERS-training beter omgaan met crisissen. Kortom, het gaat een stuk beter. Maar als […]
Verder lezen
Weekendmama
December 2019 Ik kan het me gewoon niet voorstellen. Het komt er niet bij in m’n botte kop. Dat ik ‘de weekendouder’ ben. De ouder die het meest heeft gefaald. De ouder die het minst met haar kind heeft gedaan. Die haar kind het minst aandacht heeft gegeven en nagenoeg niet heeft getroost. De ouder die het te druk had met zichzelf, mede door een zware depressie. En dit is dan mijn straf. Mijn straf […]
Verder lezen
Herstellen is mijn verantwoordelijkheid
Afgelopen week had ik mijn eerste therapiesessie na een therapiepauze van zes weken. Mijn therapeut was eigenlijk van plan om vijf maanden op reis te gaan, dus die zes weken waren te overzien. In tegenstelling tot wat ik verwacht had van zo’n eerste sessie, was het heel verhelderend. En confronterend. Ik werd wakker geschud: herstellen blijkt mijn verantwoordelijkheid te zijn. Wel of niet herstellen, het is mijn beslissing. Het werd mij duidelijk toen ik weer […]
Verder lezen
Leven met een functionele neurologische stoornis
Ik was 17 toen ik ziek werd. Het begon met aanvallen met veel pijn op mijn borst. Ik kreeg vele ziekenhuisonderzoeken, later bleken het paniekaanvallen te zijn. Ik kreeg veel last van mijn lichaam, vooral van mijn benen. Ik kreeg een pijnlijk neurologisch onderzoek en daaruit kwam dat ik een functionele neurologische symptoomstoornis heb. De verbinding tussen hersenen en zenuwen hapert en daardoor heb ik last van uitvalverschijnselen, hierdoor zit ik vaak ook in een […]
Verder lezen