Ergens in de afgelopen weken was onze verjaardag. Die naderende datum zorgde voor veel onrust in ons hoofd. Voorheen leidde mijn verjaardag vaak al tot een crisis, zonder dat ik besefte hoe die er was gekomen. Maar nu we intern meer contact met elkaar krijgen, krijg ik meer van de onrust mee. Ergens in de afgelopen weken bevond ik me dus ook ineens weer op een crisisafdeling. Na deze opname sprak ik met mijn behandelaar […]
Verder lezen
Hoe Trump me helpt
Ik hoor af en toe Trumps stem in mijn hoofd. Geen zorgen: het is geen psychose of zo. Het is een onderdeel van mijn therapie. Nu denk je waarschijnlijk: huh? Dus ik zal het even uitleggen. Ik heb een groot deel van mijn leven last van negatieve gedachten over mezelf en de toekomst. Dan hoor ik als het ware in mijn hoofd: het wordt niks met jou. Je bent ook sociaal zo onhandig. Mensen vinden […]
Verder lezen
Niet checken geeft angst
Ik heb morgen een gesprek met mijn psycholoog. Ik kijk er naar uit en zie er als een berg tegenop. Het is dubbel, aan de ene kant snak ik naar een goed gesprek en wil ik dingen die ik in de loop van de weken heb opgeschreven bespreken. Dat stuk van de afspraak vind ik erg prettig; mijn hart kunnen luchten bij iemand die snapt hoe zwaar ik het heb. Maar dat is niet de […]
Verder lezen
Het verloren puzzelstukje
Afgelopen week was je daar ineens. Je was enkele maanden zoek. Meerdere artsen en hulpverleners zijn samen met mij op zoek gegaan. Maar steeds zonder resultaat. Je bleef spoorloos, hoe hard er ook gezocht werd. Uiteindelijk werd je zelfs als onverklaarbaar gezien, een oplossing was er niet. Ineens dook je deze week toch op uit je schuilplaats. Je kreeg de naam fibromyalgie. Deze naam gaf mij een hoop duidelijkheid. Ik wist eindelijk dat jij de […]
Verder lezen
Ik durfde niks te zeggen
Hoe kon ik uitleggen waarom ik niks tegen de hulpverlener vertelde? Ik kwam naar de therapie, omdat ik een hulpvraag had. Ik wilde mijn leven anders inrichten. Ik wilde weer kunnen functioneren. Ik kwam, maar ik zei niks. Toen ik net in therapie ging, durfde ik niks te zeggen. Ik startte aan een deeltijdbehandeling. Deze behandeling werd in groepsvorm gegeven. Ik kwam met knikkende knieën en lood in mijn schoenen elke keer weer naar de […]
Verder lezen
Theedoos
Vorige week was ik bij mijn therapeut. Hij maakte thee en ik dacht na over het te kiezen theezakje uit de theedoos. De vorige keren had ik earl grey en bedacht me dat ik nu eens wat inventiever zou zijn en koos iets onbekends. Ik haalde het theezakje (kruidenthee) vluchtig door het hete water en observeerde hoe mijn therapeut wel early grey koos en zijn thee donkerzwart liet kleuren. Ik dacht terug aan het jaar […]
Verder lezen
Achterdocht
Ze houden je in de gaten. Ze hebben verborgen camera’s opgehangen om je in de gaten te houden. Je wordt achtervolgd. Ze houden je laptop en telefoon in de gaten. Ze horen alles wat je zegt. In je kleding zitten microfoontjes of chips om je in de gaten te houden. Iedereen is tegen je. Ze maken samen een bondje tegen je. Iedereen heeft verborgen bijbedoelingen om jou te benadelen. Pas op, je wordt in de […]
Verder lezen
Het leven ná psychische klachten
Mijn naam is June en ik wil graag schrijven over het leven ná psychische klachten. Al twijfel ik wel eens of er wel een duidelijk ‘tijdens’ en ‘na’ is. Ik heb zelf in ieder geval niet ervaren dat er een duidelijk onderscheid is tussen die twee. Iets met grijstinten. Op een dag besef je dat je jezelf niet meer ziet als ‘psychisch ziek’. Is alles dan koek en ei? Ook niet. Zijn alle symptomen van […]
Verder lezen
Brief aan mijn overleden broer
Nog even en dan is het weer jouw geboortedag. Een dag die meer dan twintig jaar gewoon een dag was als ieder andere dag. Soms werd kort je naam genoemd. Er werd dan vaak heel liefdevol over je gesproken. Al sprak je niet veel en huilde je ‘s nachts veel, je was blijkbaar een lief jongetje, met een eigen taaltje. Je was maar kort hier op aarde en wat was het verdrietig dat je door […]
Verder lezen
Ik kan niet wennen aan mijn therapeut
Vertrouwen heeft tijd nodig, dat weet ik. Zeker voor iemand wier vertrouwen al een zijden draadje was. Zeker voor iemand die al zo vaak heeft meegemaakt dat mensen weggaan; dat therapeuten verdwijnen; dat pleegouders zeggen dat ze niet meer willen. Ik weet dat vertrouwen tijd nodig heeft, maar wat ik nu meemaak voelt zo onveilig, zo eenzaam, zo moedeloos, dat ik niet weet of er ooit wel genoeg tijd zal zijn. Sinds juni heb ik, […]
Verder lezen
Op zoek naar de pauzeknop
Ik moet bij mezelf op de rem trappen. En dat is een goed iets. Want ik heb het door. Maar ook een moeilijk iets. Een heel moeilijk iets. Ik wil namelijk niet stoppen. Ongeveer een jaar geleden zat ik vol in mijn burn-out. Ik kon bijna niks meer. En de meeste mensen om mij heen, inclusief ikzelf, dachten en hoopten dat het niet zo lang zou duren. Ik wilde dat ook echt zo ontzettend graag. […]
Verder lezen
Schuldig
Wat voel ik me schuldig, al meer dan twee jaar lang. Tegenover de vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, tegenover de mama’s van sterrenkindjes. Maar ook schuldig tegenover mijn eigen kind. Ik weet dat het misschien niet eerlijk is tegenover mezelf, maar het schuldgevoel blijft. Ik heb een zoon, een gezonde zoon van 2,5 jaar. De bevalling was aardig traumatisch en daarna kreeg ik een postpartum depressie. Daardoor heb ik me niet goed kunnen hechten […]
Verder lezen
Donkere kamers in mijn hart
Er zijn kamers in mijn hart waarvan ik de deuren het liefst op slot houd en de sleutels weggooi. Dit omdat dat wat er in die kamers bewaard wordt te verschrikkelijk is om te laten zien. Laat staan om er over te praten. Het zijn geen meubels of schilderijen die in die kamers opgeslagen zijn. Het zijn herinneringen uit mijn jeugd. En kindsdelen die deze herinneringen dragen. Eerst zaten er ook muren om deze kamers […]
Verder lezen
Vergeten waar je vandaan komt
De afgelopen week liep ik tegen iets aan waar ik al eerder moeite mee heb gehad, maar wat ik voorheen niet goed kon plaatsen. Ik had het met mijn therapeut over mijn lichaamsbeeld en hoe dat aan mijn vader gelinkt is, en ik merkte dat ik erg aan de oppervlakte bleef. De dagen daarna bleef dit in m’n hoofd spoken en probeerde ik te achterhalen wat ik zo moeilijk vond. Opeens viel het kwartje: ik […]
Verder lezen
Vertrouwen
Vertrouwen is een wonderlijk fenomeen. De Van Dale beschrijft het als geloven in iemands goede trouw en eerlijkheid, maar wanneer doe je dat? Wanneer durf je die dingen te geven aan een ander, waarbij je weet dat ze gruwelijk tegen je gebruikt kunnen worden? Mijn vertrouwen in mensen is over het algemeen niet zo groot. Ik heb een pestverleden, waarbij de volwassenen het niet voor mij konden en/of wilden opnemen. Ik had wel vriendschappen, maar […]
Verder lezen
Mijn diagnose helpt me mezelf te accepteren
Voor ik mijn diagnose te horen kreeg, had ik nooit verwacht deze te kunnen omarmen. Toen ik bij de huisarts was geweest voor een verwijzing psycholoog, kreeg ik een paar uur later een mail met mijn verwijsbrief. Vrij bovenaan stond: ‘Vermoeden DSM-V stoornis’. Hier schrok ik van, zelfs zo erg dat ik even emoties voelde en verdrietig werd. Wie mijn eerste blog heeft gelezen, weet dat ik in die tijd vrijwel gevoelloos was. Dit was dus […]
Verder lezen
