Nog even en dan is het weer jouw geboortedag. Een dag die meer dan twintig jaar gewoon een dag was als ieder andere dag. Soms werd kort je naam genoemd. Er werd dan vaak heel liefdevol over je gesproken. Al sprak je niet veel en huilde je ‘s nachts veel, je was blijkbaar een lief jongetje, met een eigen taaltje. Je was maar kort hier op aarde en wat was het verdrietig dat je door […]
Verder lezenBlogs over trauma
Donkere kamers in mijn hart
Er zijn kamers in mijn hart waarvan ik de deuren het liefst op slot houd en de sleutels weggooi. Dit omdat dat wat er in die kamers bewaard wordt te verschrikkelijk is om te laten zien. Laat staan om er over te praten. Het zijn geen meubels of schilderijen die in die kamers opgeslagen zijn. Het zijn herinneringen uit mijn jeugd. En kindsdelen die deze herinneringen dragen. Eerst zaten er ook muren om deze kamers […]
Verder lezen
Van woordenbrij tot blog
Ik wil schrijven omdat schrijven mijn medicijn is. Maar waar moet ik beginnen? In mijn hoofd is het een chaos aan woorden. Een woordenbrij. Ik wil schrijven over mijn gevoel. Maar help, het is ook nog eens een gevoelsbrij. Oké, dit woord bestaat niet. Het is een mix van boosheid, angst, verdriet, eenzaamheid die zorgt voor een cocktail aan gevoelens. Dat klinkt beter…. Ik wil schrijven omdat dit de verbindingslijn met het leven is. Ik […]
Verder lezen
Oorlog in mijn hoofd
Ik heb geen oorlog meegemaakt, maar soms voelt het wel zo. Mijn eigen innerlijke persoonlijke oorlog. Tussen mij en alles in mijn hoofd en de wereld. Af en toe sneuvelt er een gedachte door een schot van mijn gevoel. Ik vertelde een vriendin van mij dat alles in mijn hoofd als een persoonlijke innerlijke oorlog voelt. Ik heb niet gezegd dat het echt een oorlog ís, maar ze werd toch boos op mij. Ze vond […]
Verder lezen
Mijn begeleider is op vakantie
Patiënten en/of cliënten van de ggz zijn het unaniem eens; in de cao van hulpverleners is iets belangrijks vergeten. Namelijk dat ze gewoonweg niet op vakantie mogen gaan. Want we hebben ze nodig, altijd! Marijke Groot schreef daar een briljante blog over. Maar toch, als ik heel eerlijk ben, mag mijn hulpverlener best wel op vakantie gaan. En nee, niet omdat ik dan een anorectische vrijheid ervaar en dus meer ruimte om maaltijden over te […]
Verder lezen
Hoe kon het zo fout gaan?
Hoe kon het zo snel zo fout gaan? Inmiddels, enkele dagen later heb ik daar antwoord op. Dit jaar word ik 29 jaar oud. Niemand, inclusief mijzelf, had verwacht dat ik dat ging halen. Het is nog steeds spannend, want ga ik dat wel halen? Ik was twaalf jaar oud toen ik voor het eerst in aanraking kwam met de ggz. Eerst op school bij een maatschappelijk werker. Daarna kwam ik vrij snel bij een […]
Verder lezen
Alsof de wereld ophoudt met bestaan
Na morgen heeft mijn hoofdbehandelaar drie weken vakantie. Dit gegeven, bovenop nieuwe traumaherinneringen die bovenkomen, zorgt voor veel onrust en spanning. Eigenlijk gaat het al een week niet super goed. Ik ben erg moe, heb herbelevingen, drang tot automutilatie en gedachten aan suïcide. En ja, mijn hormonen doen ook nog eens een schepje erbovenop. Dat staat zelfs in mijn behandelplan, dus weet ik dat het nu even extra ingewikkeld is. Het is uitzien naar het moment […]
Verder lezen
“Trauma…?” piep ik
Waar ik het meest last van heb? Ik had me op veel voorbereid, maar niet op het moeten opdreunen van een ránglijst ten aanzien van mijn psychische klachten. Een top drie. Wat zijn de afwegingen… Eetstoornis? Leuk, praktisch vooral, makkelijk om over te praten. Depressie? Kan, is lastiger in woorden te vangen en moeilijk om de zwaarte ervan niet te bagatelliseren. Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis? Is wel een irritante factor in mijn leven, maar ik weet nog […]
Verder lezen
De ongrijpbare wereld van gaslighting
Ik ben een meisje van 28 jaar en tot een aantal jaar geleden heb ik nooit kunnen vertellen hoe mijn jeugd geweest is. Heb ik niemand kunnen uitleggen waarom ik niet meer wilde leven. Waarom ik eigenlijk niet meer kon. Ik heb er nooit woorden voor kunnen vinden. En eigenlijk wist ik zelf niet eens wat er echt gebeurde. Wat er echt was en wat ik me misschien wel inbeeldde. Of er wel echt iets […]
Verder lezen
Erkenning
Voor iedereen die nooit gerechtigheid zal krijgen. Voor iedereen die geen erkenning kreeg. Voor diegene die bang is om te spreken, of het zwijgen wordt opgelegd. Deze blog is voor jou. Vandaag keek ik de documentaire Athlete A op Netflix. De documentaire gaat over een groot misbruikschandaal in de Amerikaanse turnwereld. Meerdere slachtoffers komen aan het woord. De documentaire eindigt met de veroordeling van de dader en spreekrecht in de rechtzaal. Wat volgt, is een […]
Verder lezen
In de bloei van mijn leven
Daar loop ik dan, daar waar de zon schijnt en de wind langs mijn gezicht blaast. Waar de blaadjes bijna zijn vergaan, maar er weer nieuwe blaadjes ontstaan. De nieuwe bloemen die groeien en mijn ogen zijn gericht op het gras waar een hond heen en weer rent. Ik blijf staan, want ik wil niet verder. Ik wil kijken naar de blijheid van de hond. Wat als ik die hond zou zijn? Met een stok […]
Verder lezen
Samen Sterk
#SamenSterk. Toen ik een paar weken geleden deze spreuk op een billboard zag, raakte die mij. De keren dat dezelfde woorden op televisie voorbij kwamen, waren het alleen woorden. Maar deze keer voelde het of deze spreuk ging over mij en mijn binnenwereld. Want samen met mijn delen probeer ik tijdens moeilijke momenten overeind te blijven en de moed niet te verliezen. Ook als ik geconfronteerd word met delen die nog in traumatijd leven of delen […]
Verder lezen
Bij verwerking hoort elke dag een beetje huilen
Toen ik in een toxische relatie zat en maar niet los kon laten ben ik hulp gaan zoeken via de huisarts. Ik dronk mee en liet mij slecht behandelen waardoor het bergafwaarts met me ging. Kort gezegd: Ik wilde eruit maar het lukte mij niet en ik ging eraan onderdoor. Ik ben doorverwezen naar een pyscholoog waar ik in januari 2019 begon met meerdere intakegesprekken om tot een indicatie te komen. Voor de zorgverzekering is […]
Verder lezen
Zo kende ik mezelf nog niet
Acht weken lang heb ik in gesloten opname gezeten. Het maakte mij eigenlijk weinig uit waar ik was. Het bood mij wel wat veiligheid, met name richting mezelf. Ik heb mezelf gezien op een manier die ik nog niet kende. Agressie die ik nooit tot uiting bracht en nu opeens om één klein foutje. Een opmerking die verkeerd valt en ik ben verdwenen in mijn hoofd. De eerste keer in deze opname dat dit gebeurde, […]
Verder lezen
Dankbaar voor mijn kracht
In deze blog gaat het over suïcidaliteit. Heb je zelf last van suïcidale gedachten en wil je daar met iemand over praten? Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie. Wie had dat gedacht; ik heb mijn MBO 4-diploma op zak sinds woensdag. Ik, die door veel mensen opgegeven was, met mij was niks te beginnen. Vier jaar ben ik niet naar school geweest en ik had een flinke schoolfobie. Ik had zelfs gezworen nooit meer een […]
Verder lezen
Wie schrijft die blijft
In deze blog gaat het over suïcidale gedachten. Heb je daar zelf ook last van en wil je er met iemand over praten? Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie. “Wie schrijft die blijft.” Dit spreekwoord is de laatste jaren echt waarheid voor mij geworden. Zonder schrijftherapie zou ik het leven niet zo kunnen leven als ik nu doe. Dan zou ik door overprikkeling/hyperarousal en alle angst en somberheid waarschijnlijk voor suïcide hebben gekozen. Of voor […]
Verder lezen