Als ik mensen maar genoeg op afstand houd, kunnen ze me ook niet raken. Dat is mijn manier om me niet verder te laten kwetsen. Dat werkt natuurlijk goed, maar betekent ook dat mensen er niet echt voor me kunnen zijn, waardoor dat kleine meisje in mij nooit de compassie ontvangt die ze zo nodig heeft. Dat kleine meisje dat zoveel leed heeft gekend, door toedoen van iemand die juist onvoorwaardelijk van haar zou moeten […]
Verder lezenBlogs over kwetsbaarheid
Ik snap het nu
Ik snap het eindelijk. Ik snap nu waarom ik tot niks kom, waarom ik mij nergens toe kan zetten, waarom de kleinste taakjes mij zoveel moeite kosten, waarom ik niks afrond, waarom ik niet voor mezelf zorg, waarom ik geen opleiding heb, waarom ik nergens bij hoor, waarom niks zin heeft, waarom ik mijzelf sociaal isoleer, waarom ik mijzelf telkens saboteer. Andere keren zet ik mij juist 100% in. Bijna dwangmatig en krampachtig. Vroeger moest […]
Verder lezen
Mijn ware kleur laten zien
Wat ik af en toe mis, is het gevoel dat ik mezelf mag zijn. Met al mijn kwetsbaarheid. Dat soms de tranen op de grond druppen en het snot al op mijn lippen staat. Ook dát ben ik. Maar ik laat die kant van mezelf bijna nooit zien, vooral omdat ik bang ben dat de ander denkt dat ik het voor de aandacht doe. Tegenwoordig denk ik ‘en wat dan nog?’ Dan denken ze dat […]
Verder lezen
Hey, het is oké
In een opwelling heb ik verzonnen dat ik op de dag van de lancering van de ‘Hey, het is oké’ najaarscampagne (om depressie, angst- en paniekstoornissen bespreekbaar te maken) een blog wilde publiceren. Dus zo gezegd, zo gedaan. Althans, dat was de bedoeling. Inmiddels is het zo’n 24 uur voor publicatie en zit ik nog steeds naar een prachtig wit vel in mijn tekstverwerker te kijken, met de knipperende cursor als veroordelend oog over het […]
Verder lezen
Ik wil beter worden voor mijn zoon
Ik ben Sanne, ik ben 38 jaar en woon samen met mijn vriend en mijn zoontje van 5 jaar dat gediagnosticeerd is met autisme. Ik ben al jaren in therapie, waaronder schematherapie. Ook heb ik meerdere keren mijn trauma’s proberen aan te pakken. Helaas zijn mijn vermijdingsstrategieën te diep geworteld in mijn systeem. Dit houdt bij mij in dat ik niets voel en ondermijnend gedrag kan vertonen. Ik kan enorm kattig en gemeen zijn als mijn […]
Verder lezen
Prestatiedoelen of leerdoelen?
“Je hebt prestatiedoelen en je hebt leerdoelen”, legde mijn psycholoog onlangs tijdens een van onze maandelijkse sessies uit. We waren in gesprek over de lezingen die ik sinds 2018 geef over mijn leven met borderline, depressie en zelfbeschadiging en hoe mijn perfectionisme me daarbij in de weg zit. Ik slaag namelijk alleen als ik mijn verhaal van A tot Z kan vertellen zonder daarbij fouten te maken. Kijk ik te veel op mijn blaadje met […]
Verder lezen
Moeilijke afspraken
We moeten allemaal leren omgaan met tegenslagen, eigen belemmeringen en beperkingen. Bij een lichamelijke aandoening is het ook aanpassen om zo goed mogelijk door het leven te gaan. Bij psychische aandoeningen of je eigen psychische kwetsbaarheid geldt dat natuurlijk ook. Bijvoorbeeld in situaties van stress. Indien je slecht tegen prikkels kan, is het belangrijk dat je niet iedere dag gaat werken in een drukke kantoortuin. Dat is in principe goed te doen, tenzij je je […]
Verder lezen
Op zoek naar betaalbare hulp
Na mijn ontslag eind februari had ik een goed en betaalbaar netwerk opgebouwd. Elke dag van de week zag ik wel iemand, kwam iemand op bezoek… Ik ging twee keer per week naar een activiteitencentrum, familiehulp kwam me wekelijks helpen met het huishouden, koken, boodschappen doen en minimaal twee keer per week kwam een thuisverpleegkundige gericht op psychisch kwetsbare mensen. Maar toen, enkele weken geleden, kwam het verschrikkelijke nieuws dat ik zonder de thuisverpleegkundige verder […]
Verder lezen
Lessen die ik leerde van mijn angststoornis
Ik heb een angststoornis. Toen me dat voor het eerst werd verteld, nadat ik als een zielig hoopje tranen leeg was gelopen op de bank van een therapeut, dacht ik alleen ‘huh? Is wat ik meemaak zo raar dat het een stoornis is?’ Ik voelde me alsof ik het niet goed had uitgelegd. Maar ze had natuurlijk gelijk. En dat was mijn eerste les: Ik ben geen aanstellerAls ik vertel dat ik me banger voel […]
Verder lezen
De verloren zielen van december
Sinds twee jaar blog ik op Instagram. Daar is een community die verhalen over psychisch herstel met elkaar deelt. Het is ontroerend, hoopgevend, eerlijk. Soms is het zwart, vaak moedig. Iedereen steekt elkaar een hart onder de riem. Het is een mooie, knusse plek van het internet, verborgen voor de buitenwereld. Daarnaast schrijf ik al bijna twee jaar mee met dsmmeisjes en zo heb ik ook veel mensen leren kennen die te maken hebben met […]
Verder lezen
Imperfectie maakt je sterk
Succes en waardering Mensen kennen mij als een vrolijke studente. Een creatieveling, een klusser, een avonturier, een harde werker. Iemand met een passie voor dieren. Een jonge meid die geniet van haar studie met kinderen, een toekomstig leerkracht. Veel mensen zien me als een levensgenieter, een kletskop en een lachebek. De woorden impulsief, doorzetter en perfectionist passen ook wel bij me. Deze kant van mezelf laat ik dan ook maar al te graag zien aan […]
Verder lezen
Het gevaar van kernovertuigingen
De zorg van anderen op me nemen is het meest egoïstische wat ik ooit heb gedaan. Ik kon mezelf geen emotionele support geven, dus had ik weinig compassie voor een ander. “Nee, het is goed, ik doe het wel!” om vervolgens te roepen “ik doe alles, jij voert geen flikker uit!” Zo lang ik voor die ander blijf zorgen ben ik een goed mens, toch? “Niemand kan mij iets maken, want ik ben degene die […]
Verder lezen
Je kunt het niet alleen
“Je kunt het niet alleen.” Dat is een uitspraak die ik niet zou ontkennen. Iedereen heeft mensen om zich heen nodig die je warmte en liefde geven, mensen bij wie een knikje al voldoende is om elkaar te begrijpen, mensen die het slechte bij je naar boven halen en mensen die je gewoon accepteren om wie je bent en het beste met je voor hebben. Wat als je wel weet dat sociaal contact ontzettend belangrijk […]
Verder lezen
Hoe ik anorexia ontwikkelde en overwon
Bang voor de wereld Ik ben vijftien en bang voor de wereld, want ik moet overal alleen doorheen en weet niet hoe dat moet. Het leven zou zó veel veiliger voelen met een volwassene die achter mij staat. Iemand die mij een beetje de weg wijst, aanmoedigt, mij helpt opstaan als ik op mijn bek ga, bescherming biedt, voor mij opkomt als het nodig is en op wie ik kan terugvallen. Dan zou ik alle […]
Verder lezen
Therapie werkt voor mij
Ik ging mijn eerste therapiesessie in met een mengeling van hoop en wantrouwen. Hoop dat er een simpele oplossing zou zijn voor waar ik mee worstelde, een oefening, een pil, een antwoord. Wantrouwen omdat ik niet geloofde dat het antwoord bestond, als ik deze zelf in mijn vakken psychologie, in mijn eindeloze zelfmotivatie, zelfconfrontatie en zelfsussen niet gevonden had. Ik had gelijk om te wantrouwen, want de simpele oplossing had ik al. Angsten confronteren had […]
Verder lezen
Bang voor de psycholoog
Je leest het goed, ik ben bang voor mijn psycholoog. Bang op meerdere manieren. Alhoewel, misschien ben ik eigenlijk bang voor herhaling van het verleden. Het verleden dat telkens weer opnieuw de spreekkamer vult door slechts de kleinste onbenulligheden. Een blik, een woord of een geluid, slaat me binnen no-time en in één klap doodsangst in. Ik ben bang dat je naar me kijkt Hiermee bedoel ik ‘kijken’ in de letterlijke vorm. Het raakt mijn […]
Verder lezen