Afgelopen week was je daar ineens. Je was enkele maanden zoek. Meerdere artsen en hulpverleners zijn samen met mij op zoek gegaan. Maar steeds zonder resultaat. Je bleef spoorloos, hoe hard er ook gezocht werd. Uiteindelijk werd je zelfs als onverklaarbaar gezien, een oplossing was er niet. Ineens dook je deze week toch op uit je schuilplaats. Je kreeg de naam fibromyalgie. Deze naam gaf mij een hoop duidelijkheid. Ik wist eindelijk dat jij de […]
Verder lezenBlogs over gevoelens
Het leven ná psychische klachten
Mijn naam is June en ik wil graag schrijven over het leven ná psychische klachten. Al twijfel ik wel eens of er wel een duidelijk ‘tijdens’ en ‘na’ is. Ik heb zelf in ieder geval niet ervaren dat er een duidelijk onderscheid is tussen die twee. Iets met grijstinten. Op een dag besef je dat je jezelf niet meer ziet als ‘psychisch ziek’. Is alles dan koek en ei? Ook niet. Zijn alle symptomen van […]
Verder lezen
Ik kan niet wennen aan mijn therapeut
Vertrouwen heeft tijd nodig, dat weet ik. Zeker voor iemand wier vertrouwen al een zijden draadje was. Zeker voor iemand die al zo vaak heeft meegemaakt dat mensen weggaan; dat therapeuten verdwijnen; dat pleegouders zeggen dat ze niet meer willen. Ik weet dat vertrouwen tijd nodig heeft, maar wat ik nu meemaak voelt zo onveilig, zo eenzaam, zo moedeloos, dat ik niet weet of er ooit wel genoeg tijd zal zijn. Sinds juni heb ik, […]
Verder lezen
Leven na ECT
De dag dat ik ontslagen werd uit het ziekenhuis was overweldigend. Ik liet het maar over mij heen komen maar wist eigenlijk niet hoe ik mij moest voelen. Ik was opgelucht dat de laatste ECT voorbij was en ik twee dagen later al naar huis zou gaan? Blij, omdat ik mij minder depressief voelde. Ik wist niet dat er nog heel veel meer bij zou komen kijken. Thuis in mijn huisje, op een crisisplek, midden […]
Verder lezen
Hou me los: over affectfobie en huidhonger
“The real meaning of silence is not to escape from people but to learn how to find them.” Thomas Merton Twee vrienden zijn verwikkeld in een woordenwisseling. Mijn hart trekt samen. De steeds luider wordende stemmen, de verharde houdingen en stevige woorden maken me angstig. Ik voel de ruimte kleiner worden, wend me af, trek me terug, verstop me. Tegelijkertijd vind ik het heerlijk en belangrijk: boos op elkaar mogen zijn, soms schreeuwen, soms huilen. […]
Verder lezen
Onzichtbare klachten
Ik zou zoveel woorden willen zeggen op het moment. Maar ik weet dat het niet gewenst is. Ik word geacht mijn mond dicht te houden zoals dit al vaker van mij werd verwacht. Doe wat de maatschappij van je vraagt en wijk vooral niet af. Dit geeft mij angst. Ik wil zeggen hoe ik erover denk. Een trigger is al voldoende om mij terug te brengen naar toen. Mijn onderbuikgevoel is hetzelfde. Ik weet dat […]
Verder lezen
Niet durven ontspannen
Wat als je zo immens bang en gespannen bent dat de tips toepassen niet lukt? Dat het je niet lukt…om ademhalings- en ontspanningsoefeningen te doen.om de gevoelens, spanningen en angsten te erkennen en te accepteren.om jezelf gerust te stellen door middel van g-schema’s maken en gedachtes te relativeren.om door middel van ‘het veilige ei’ veiligheid in jezelf te creëren.om aardig tegen jezelf te zijn en jezelf te aanvaarden.om hulp te vragen.om goed te slapen.om vertrouwen […]
Verder lezen
Dankbaar voor de ggz
Als ik mensen maar genoeg op afstand houd, kunnen ze me ook niet raken. Dat is mijn manier om me niet verder te laten kwetsen. Dat werkt natuurlijk goed, maar betekent ook dat mensen er niet echt voor me kunnen zijn, waardoor dat kleine meisje in mij nooit de compassie ontvangt die ze zo nodig heeft. Dat kleine meisje dat zoveel leed heeft gekend, door toedoen van iemand die juist onvoorwaardelijk van haar zou moeten […]
Verder lezen
Waarom doe ik mezelf pijn?
Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 15% van de adolescenten zichzelf beschadigen. Veel mensen zijn tussen de 14 en 17 jaar wanneer ze zich voor het eerst pijn doen. Het niet goed om kunnen gaan met je eigen emotie en angst wordt vaak gezien als voorspeller voor zelfbeschadiging en depressie. Depressie is op zijn beurt ook een voorspeller voor zelfbeschadiging. Zelfbeschadiging wordt vaak gezien als methode om met overweldigende negatieve gevoelens om te gaan, wanneer andere […]
Verder lezen
Bang voor mijn gevoelens
Deze blog is onderverdeeld in twee stukken. Het eerste stuk heb ik in 2017 geschreven toen ik 26 jaar was en het tweede stuk in 2020 op mijn 28e. November 2017 Ik vind het erg eng om bij mijn gevoelens stil te staan. Vaak verstijf en verkramp ik van angst. Ik heb ook angst door destructieve neigingen die ik tegelijkertijd voel, waardoor ik dus nog banger voor mezelf word. Ik wil vluchten van wat zich […]
Verder lezen
Opgejaagd
Hieronder beschrijf ik enkele ervaringen met en als gevolg van emotioneel misbruik. Tijdens het schrijven heb ik teruggeblikt, en heb ik geprobeerd ervaringen hierbij samenhangend te integreren in deze blog. Omdat ik op deze website nog weinig over emotioneel misbruik heb gezien, ben ik benieuwd of jullie hier iets van herkennen. Hoe dan ook wil ik bij deze graag wat van mijn ervaringen delen. Me opgejaagd voelen en eigenlijk willen vluchten. Zo werkt mijn leven […]
Verder lezen
Gevolgd door lichtflitsen
Als een klein meisje lig ik in bed. Trillend en huilend. Tranen blijven maar stromen uit mijn ogen, maar er is niemand die het ziet. Lichtflitsen schieten voorbij. Flashbacks en herbelevingen komen en gaan. Er is niemand die zegt: hoor je mij? Niemand die even een schouder heeft, zegt dat het goed komt, of gewoon even niks zegt. Die mensen zijn er wel. Ze zijn er om op te steunen. Iemand waar je even op […]
Verder lezen
Terugblik op mijn leven
Nu het 2020 is, wil ik terugblikken op mijn leven. Dan blik ik niet alleen terug op 2019, maar vanaf 1991 tot heden. In 1991 werd ik geboren. Op dat moment was mijn thuissituatie al heel erg onrustig. Mijn vader had te kampen met alcohol- en agressieproblematiek, waardoor mijn moeder onder zware stress kwam te staan. En ik… ik liep een ontwikkelingsachterstand op. Normaal gesproken gaat een kind van 1 jaar op ontdekkingstocht in huis. […]
Verder lezen
De weg naar mijn transitie
Rond mijn tiende jaar werd ik ongesteld en begon ik een vrouwelijk lichaam te krijgen, terwijl ik nog maar een kind was. Daar kreeg ik het erg moeilijk mee. Het voelde niet als iets van mij. Het hoorde niet bij mij, bij wie ik was. Ik hoopte dat ik weer een ‘normaal’ kinderlichaam zou krijgen, als ik af zou vallen. Vroeger kon ik het nog niet zo verwoorden en bestempelde ik het me niet thuis […]
Verder lezen
Lief zijn voor jezelf
Ik wil graag delen welke adviezen mij geholpen hebben. Ik hoop dat iemand anders er ook wat aan heeft. In therapie heeft het mij geholpen om te beseffen, dat het belangrijker is om goed te voelen wat erin jezelf omgaat, dan gelijk streven naar jezelf goed te voelen. Als je namelijk gereguleerd je gevoel beetje bij beetje toe laat, voel je je uiteindelijk fijner. Wel is het belangrijk om te kijken waar die gevoelens en […]
Verder lezen
Een deuk in het zelfvertrouwen van een ADD-meisje
Ik hoor nergens bij. Niemand vindt me aardig en niemand snapt me. Het enige dat ik goed kan, is in de weg lopen en te veel zijn. Waarom begrijpt niemand me? Iedereen heeft last van me. Mensen vinden me raar. Mijn gedachten kan ik beter voor mezelf houden, want het slaat toch nergens op wat ik denk. Mensen zullen me uitlachen als ik vertel wat ik nou weer voor een idee heb. Ze zullen het […]
Verder lezen