Als ik in de spiegel kijk
Vind ik mezelf lelijk
Ik walg van mijn lijf
Ik ben dik en vet dat staat buiten kijf
Het is ook nog eens mijn eigen schuld
Mijn kasten zijn vaak met lekkere dingen gevuld
Als er moeite, onrust of verveling is ga ik eten
Om zo de onrust en problemen proberen te vergeten
Ben ik moe en heb ik geen zin om te koken
Dan ben ik zo weer voor wat lekkers de kast in gedoken
Als de passende lekkernij er niet is, niet getreurd
Dan wordt er snel naar de winkel heen gescheurd
Ik weet ook wel dat het eten geen zin heeft
Dat al dat lekkers aan mijn lijf kleeft
En dat ik van al die lekkere dingen ook geniet
Stoppen lukt me ook daarom ook zomaar niet
Maar het is niet alleen mijn lijf wat me niet aanstaat
Het is het totaalplaatje van mijn Ina zijn, wat ik al jaren heb gehaat
Ik wilde zo graag anders zijn
Zodat ik verlost was van die innerlijke pijn
Ik wilde zo graag ergens bij horen
Al zolang voel ik me eenzaam alleen en verloren
Ik voelde me niet geliefd, niet bijzonder en niet speciaal
Het voelt vanbinnen zo leeg, hol en kaal
Ik ben niet mooi of knap
En van binnen zet ik me al schrap
Dat stemmetje van binnen zegt, zie je wel je bent niets waard
Zie je niet hoe iedereen naar je staart
Je haar is dun en dof
En je lijf is veel te dik en grof
Je hebt geen goed en mooi gebit
Zelfs je tanden zijn niet mooi wit
Je weet toch wel dat je anders dan anderen bent
Anders had je wel kinderen en een leuke vent
Ergens is er iets mis met jou
Wanneer begrijp je dat nou?
Je hebt het vroeger toch al zo vaak gehoord
Dat je dom bent en niet spoort
Je past nu eenmaal niet in het plaatje van de maatschappij
Je hoort er gewoon niet echt bij
Niemand heeft jou nodig
Snap het nou toch eens jij bent zo overbodig
Als ik me met een ander vergelijk
Voel ik me onzichtbaar en onbelangrijk
Voel ik me minder waard
En dat gaat met pijn en verdriet gepaard
Voel ik de angst, onzekerheid en onrust
En ben ik me heel erg van mezelf en mijn uiterlijk bewust
Altijd is er de angst om niet goed genoeg te zijn
Ik weet wel, het heeft te maken met oude pijn
Dingen die vroeger zijn gezegd en gebeurt
Hebben het beeld wat ik van mezelf heb negatief ingekleurd
Liefde en waardering voor mezelf is er niet zoveel
Altijd is er de angst dat ik lastig ben of de ander verveel
De angst om afgewezen te worden is er al zoveel jaar
Ik voel me anders dan anderen, ik voel me raar
Diep in mij is al vroeg in mijn leven iets stuk gemaakt
En ben ik daardoor een stukje van mezelf kwijtgeraakt
Al jong in mijn leven ben ik afgewezen
Een wond die nooit goed is genezen
Al jong hoorde ik dat is te moeilijk en dat kun jij niet
Dat deed me toen heel veel verdriet
Ik hoorde als klein kind al jij bent dom en stom
Nergens hoorde ik bij en nog worstel ik met de vraag waarom?
Op een gegeven moment ben ik al die woorden maar gaan geloven
En begon er een vlam diep in mij te doven
De diepe angst om te falen
Heeft al jaren een deel van mijn leven kunnen bepalen
Als iets moeilijk was, haakte ik van tevoren al af
Ik was bang, onzeker en laf
Ik wil nog steeds wel nieuwe dingen uitproberen
Maar de angst en overtuiging is er, dat ik het toch niet kan leren
Dat het me weer niet zal lukken
En dat ik eenzaam achterblijf met allemaal stukken
De onzekerheid en angst dat iets te moeilijk zal zijn voor mij
Maakt dat ik weer op zoek ga naar een lekkernij
Zo draai ik al jaren in een kringetje rond
En leef ik verre van gezond
Diep van binnen kan dat me al niets meer schelen
Er is toch niemand die mij de moeite waard vindt, om het leven mee delen
De angst voor afwijzing, falen, en fouten maken is zo groot
Daardoor kwam er een diep verlangen naar de dood
Mijn hart en handen waren verkrampt
Zo heb ik me daar jaren aan vastgeklampt
Ik weet heus wel dat er mensen zijn die om me geven
En toch worstel ik al jaren met de zin van mijn leven
Ik weet wel dat God me heeft gemaakt
En dat mijn manier van kijken naar mezelf Hem raakt
Maar ergens in mij, is er de overtuiging, dat ik als mens ben mislukt
En weet ik niet of veranderen mij ooit wel lukt.
Ik weet niet goed hoe ik vanaf hier verder moet gaan
Met hulp en vol onzekerheid en angst ga ik de strijd om echt te leven aan
Ook zin gekregen om te schrijven? Stuur een blog in naar dsmmeisjes!
Ik ben Ina (1973) geboren en getogen in het Twente. Ik heb een rugzak vol met bagage die ik met hulp van een christelijke psycholoog al een paar jaar aan het uitpakken ben. Ik heb humor en ben graag creatief bezig. Ik vind het heerlijk om met woorden of met materiaal uiting te geven aan wat me bezig houd. Dat lucht op en geeft me rust, dan ben ik het deels kwijt uit mijn hoofd. Ik worstel met een hechtingsprobleem, wat veel meer impact op me heeft dan ik ooit heb gedacht. Ik ben onzeker over mezelf, vroeger ben ik veel gepest en dat heeft me onzeker gemaakt over wie ik ben. Vertrouwen doe ik mensen niet snel, te vaak is mijn hart beschadigd. Ik ben heel intuïtief en gevoel is voor mij belangrijk. Ik ben gelovig dat geeft mij het houvast om dit leven aan te kunnen. Ik schrijf over wat er speelt in mijn leven, wat ik voel of wat ik mee maak. De mooie en de pijnlijke dingen. Ga voorzichtig en respectvol om met wat je leest van mij!
Je laatste alinea vind ik zo mooi! Ik hoop dat die je de kracht geeft om de eerst stukken in je hoofd te kunnen ‘herschrijven’, op een dag.
Lees een van mijn persoonlijke blogs: Digitaal bloemetje voor mijn lezers
Dank je wel! Ik hoop op een dag een ander spiegelbeeld te kunnen zien.