Voor mij is borderline constant op mijn tenen lopen, bang voor afwijzing of enige vorm van kritiek. In mijn eigen wereld keren wanneer ik niemand om me heen wil hebben en nog geen minuut later huilend op mijn kamer zitten omdat ik het niet trek alleen te zijn. Constant de drang voelen mezelf te bewijzen en leven op de bevestiging van anderen. Proberen niet in tranen uit te barsten of woedend te worden als iemand hard overkomt.
Voor mij is borderline me voelen als een klein, kwetsbaar kind in een volwassen lichaam, niet wetende wie ik nu echt ben. Verliefd worden op iemand die je denkt te kennen en mezelf erop betrappen dat dezelfde persoon een tijdje later als een vreemde voor je voelt. Er vervolgens achter komen dat het niet de droomman is, maar dat het mijn gebroken hart hunkerend naar liefde is geweest. Met die ene jongen het in bed duiken gewoon in de hoop dat diegene van me houden zal.
Voor mij is borderline een aanhoudend gevoel van leegte, wat ik keer op keer probeer te vullen met aandacht, maar een bodemloze put is die nooit vol raakt. Een beweging die stagneert in de angst om te falen, omdat ik de ervaring heb alles te breken wat in mijn handen komt. Niet met en niet zonder mijn ziekte te kunnen leven, omdat het leven met borderline hartverscheurend veel pijn doet, maar zonder mijn ziekte ik al helemaal geen eigen identiteit heb.
Voor mij is borderline mijn masker te vaak opzetten, omdat als ik deze afzet vragen krijg die ik zelf niet eens weet te beantwoorden, zoals hoe het met me gaat of waarom ik zo verdrietig ben. En als ik het wel zeg te horen krijg dat het allemaal wel goed komt, waardoor ik me weer niet begrepen voel en het hele riedeltje zich weer opnieuw afspeelt. Een perfect leven hebben, elke reden hebben om gelukkig te zijn en ondanks dat me diep van binnen intens gebroken voelen.
Voor mij is borderline zo razend worden dat ik niet anders kan dan huilen. Het is iemand verafschuwen en nadat die persoon me een glimlach heeft gegeven diegene compleet ophemelen. Bang zijn verlaten te worden en daardoor of iedereen buitensluiten of je in iemands armen gooien waarna je ook over elke grens gaat om in die armen te kunnen blijven. Diep voelen, tot merg en been heen. Alsof je lichaam het niet meer aan kan. Niet durven vertellen wat je precies zo raakt, omdat de meesten dat toch niet begrijpen en mijn gezonde verstand best weet dat ik over reageer.
Voor mij is borderline dichtklappen, apathisch en gevoelloos worden op het moment dat de emoties te hoog worden. Het is als willen wegrennen voor mezelf. Het is alsof ik er niet ben, maar ook weer wel. Alsof er iemand thuis is, maar het licht alleen uit staat. Een lege blik hebben. Het is als een film kijken en besloten hebben welke persoonlijkheid ik wil om vervolgens bij de volgende film weer te switchen. Eens in de zoveel tijd in de spiegel kijken en schrikken van wat ik zie, soms in positieve, soms in negatieve zin.
Maar wat borderline ook voor mij is is dat ik van mezelf kan zeggen dat ik wel zo fucking sterk ben. Elke dag deze uitdagingen aan te gaan en zo weinig mogelijk probeer te luisteren naar dat stemmetjes wat me de vernieling in wil brengen, Gevoelig zijn, sferen aan kunnen voelen, voorgevoelens hebben die zeker niet altijd achterdochtig genoemd hoeven te worden. Maar vooral onbevreesd eerlijk leren zijn over wat ik nu écht voel en met een frisse start bouwen aan een persoonlijkheid die bij mij past. Werken aan mijn gezonde stuk tot deze sterker is dan mijn ongezonde stuk.
Lees ook: Omgaan met borderline
Bekijk de laatste blogs over borderline:
Ook zin gekregen om te schrijven? Stuur een blog in naar dsmmeisjes!
Voor ieder van ons had ik beter gewenst. Onze onschuldige ogen hebben meer gezien dan goed voor ons was. We weten maar al te goed hoe het voelt om niet goed genoeg te zijn. Wat voor klap het ons geeft als jongens ons niet zien staan…tja…voor de seks.
We zijn in de steek gelaten, door onze ouders, vrienden en vooral door onszelf. We voelen ons alleen op de wereld, terwijl er zoveel mensen om ons heen zijn. We zijn gevallen en weer opgestaan, gevallen en weer opgestaan en dat is het verhaal van ons leven.
Dit verdient geen van ons en ook als je denkt van wel, het is gewoon je programmering. Je hebt zoveel tegenslagen gehad dat je het bent gaan geloven, maar het is bullshit. Wij zijn allemaal zoveel waard, zo uniek en zo ongelofelijk sterk. We hebben de wereld zoveel te bieden.
En nee, we kunnen het niet alleen, logisch. Maar durf een hand aan te pakken. Durf een hand aan te pakken van iemand die hetzelfde doormaakt als jij en loop samen in plaats van alleen. En als je jezelf dat niet waard vind zeg je dan niet indirect dat die ander het ook niet waard is? Dus pak die hand, wees een overlever en geen slachtoffer.
Het is ons overkomen en mijn hart huilt voor elk van ons, maar gaan we ons laten verslaan door een diagnose? Door een DSM-boekje? Zijn al die zweet, tranen en misschien wel het bloed voor niks geweest? Ja, het is oneerlijk en het lijkt onmogelijk.
En ja, we hebben mensen om ons heen misschien wel af zien zakken of zelfmoord zien plegen. Laten we het op z’n minst ook voor hen doen. Het mooiste geschenk wat je iemand kan geven is goed voor jezelf zorgen.
Je bent fucking sterk <3
Lees een van mijn persoonlijke blogs: Aantrekkelijk
Same goes for u xxx
Goede blog!! Echt heel mooi. En herkenbaar ook natuurlijk weer. Je bent sterk!
Gelukkig dat het herkenbaar is, jij bent ook sterk lief! xxx
Met jouw fijngevoeligheid durf ik met volle overtuiging te zeggen dat er een dag komt dat je de weg naar je hart gevonden hebt.
Ik weet zeker dat er een dag komt dat die sprankeling in je ogen de leegte vult omdat je jezelf gevonden hebt.
Het is niet de makkelijkste weg, het zijn offers die je brengt maar er komt een moment waarop je terugkijkt naar het verleden en dan voel je diep vanbinnen dat het ‘t allemaal waard is geweest.
Je kan dit. Elke dag is een dag die je hebt gewonnen van de demonen in je hoofd. Dat geldt voor iedereen die met deze dingen kampt. Maar je doet het wel. Ik ben trots op je. Veel liefs & sterkte, een geheime aanbidder 😉
Wat lief! Een geheime aanbidder??
Dit is echt echt precies hoe ik me voel.
Je bent niet alleen xxx
Zo herkenbaar..
Dankjewel! xxx
Mooi en herkenbaar! Vooral die angst voor afwijzibg\moeite met kritiek houdt me momenteel bezig. Ik wil groeien, risicos nemen, mezelf laten zien… Maar dat voelt voor mij alsof ik iets heel heel gebaarlijks poog. *zucht* liefs!
Absoluut, zo uit de comfortzone! Waar weerstand ligt, daar ligt ook de groei. En dat vind ik soms ook zo hard te verkroppen. Liefs xxx
Alsof ik mezelf beschrijf..
Wauw…xxx
Wow, wat onwijs mooi geschreven. Ik herken me niet in alles, maar in zoveel wel… Niet weten wie ik ben, anders dan een bang meisje in een volwassen lichaam. Niet weten wat ik voel. Mensen wegduwen maar de verbinding juist zo enorm nodig hebben om te kunnen functioneren. Zo bang voor falen (en dus kritiek en afwijzing), want dat voelt als falen als mens, als niemand zijn. De leegte, het masker, het dichtklappen (‘je doet zo onverschillig’)…
Ik schiet snel in de slachtofferrol, wat eigenlijk alleen maar tegen me werkt…
En tegelijkertijd weet ik ook hoe sterk het is, wat een prestatie het is om hier elke dag tegen te vechten. In de hoop op een dag wél te weten wie ik ben, wat ik voel, en mezelf open te kunnen stellen naar anderen. En dat wens ik jou en alle anderen ook toe!
Wat lief van je, stay strong! Samen lukt het ons wel. xxx
Wow.
Tot voor kort heb ik rondgelopen met het idee dat ik anders was dan anderen, dat niemand me begreep.
Na ontzettend veel vragen om hulp, diagnoses en assumpties ben ik terecht gekomen bij jullie.
Na het lezen van dit stuk heb ik eindelijk het gevoel dat ik niet alleen ben. Wat ontzettend goed verwoord.
Herkenbaar Sophie! Ik lees al een tijdje mee hier en gek genoeg kan het me bij een nieuwe blog soms nog steeds verbazen dat anderen zich dus ook zo kunnen voelen.
Zo diep kunnen overtuigingen dus blijkbaar zitten…
Hoi Sophie, welkom hier! Fijn dat je iets hebt aan de blogs. Je bent zeker niet alleen 🙂
Lees een van mijn persoonlijke blogs: Het spel
Dankjewel, dat is echt een groot compliment. Het is als een zegen dat ik het heb kunnen omschrijven, want nu weet ik ook dat ik gewoon niet alleen ben. xxx
Zo duidelijk herkenbaar geschreven precies alles wat ik voel en hoe ik voel gewoon ik!!
Ja, ik kan het ook echt niet anders omschrijven. Zo dankbaar dat je herkenning hebt gevonden. xxx
Ik vind het erg fijn op dsmmeisjes herkenning te vinden. Maar kent iemand ook n goeie chat of een forum??
Groetjes!!
@dsmmeisjes wat een mooi blog!! Herkenbaar.
“Borderline is voor mij…” van Alice in Wonderland – https://t.co/lgDR94hnvp
Wat prachtig verwoord…….het raakte me. Kreeg tranen in mijn ogen. Het beschrijft precies wat ik voel….
RT @ZoutendijkC: @dsmmeisjes wat een mooi blog!! Herkenbaar.
“Borderline is voor mij…” van Alice in Wonderland – https://t.co/lgDR94hnvp
RT @ZoutendijkC: @dsmmeisjes wat een mooi blog!! Herkenbaar.
“Borderline is voor mij…” van Alice in Wonderland – https://t.co/lgDR94hnvp
Zo mooi verwoord Alice,
Ben ook een DSM meisje ( 45 )
Altijd vanaf jongs af aan me anders gevoeld, anders geweest en nog steeds. Ik herken alle dingen die je noemt .
DSM was de enige manier om eventueel in aanmerking te komen voor geestelijke gezondheidszorg. Ik heb verschillende psychische manco’s.
Na drie opnames en verschillende soorten therapie ben ik er klaar mee….. Ik ben wie ik ben….
Het neemt ook mooie dingen met zich mee (soms)
Vanaf een paar maanden geleden probeer ik met te profileren met mijn goede eigenschappen…. die zijn er ook genoeg ….
Weggaan doet het niet…. alleen ik kan het naar mijn zin inrichten. Zit nog steeds in een wak (niet de eerste keer) maar vecht mezelf er elke keer weer uit…… Heb een boek waarin precies staat wat een Borderliner moet doen….. Als je zoiets schrijft weet ik zeker dat de schrijver geen Borderline heeft…… Moet ik er in geloven dat alle mensen die een manco hebben, hetzelfde moeten behandeld (sociaal gezien) Ik denk van niet….Laatste therapie vraagt om mijn hele leven te plannen en trucjes te leren, dat doe ik mijn hele leven al en heb daar geen therapie voor nodig. Met mezelf zijn loop ik risico,s vooral gekwetst worden. Dat ander trucje ben ik 37 jaar mee weggekomen …..Het werkt niet meer..