Ik snap het eindelijk. Ik snap nu waarom ik tot niks kom, waarom ik mij nergens toe kan zetten, waarom de kleinste taakjes mij zoveel moeite kosten, waarom ik niks afrond, waarom ik niet voor mezelf zorg, waarom ik geen opleiding heb, waarom ik nergens bij hoor, waarom niks zin heeft, waarom ik mijzelf sociaal isoleer, waarom ik mijzelf telkens saboteer. Andere keren zet ik mij juist 100% in. Bijna dwangmatig en krampachtig. Vroeger moest […]
Verder lezenBlogs over depressie
Herstellen van een eetstoornis? Dat doe ik zelf!
Tijdens mijn depressieve episode miste ik de controle. Mijn emoties lagen overhoop zonder dat ik daar een aanleiding voor kon vinden. Het was geen probleem met een duidelijke oplossing. Ik voelde me compleet machteloos. In een poging het lege gevoel weg te krijgen, ging ik veel eten, mezelf letterlijk opvullen. Het werkte averechts en ik voelde me alleen maar machtelozer, ontspoord zelfs en boven alles: dik. Ik begon met minder eten en het tellen van […]
Verder lezen
Neem me nou alsjeblieft op!
Ik dacht dat ik beter was en alles aan kon, maar het bleek niet zo te zijn. Ik overwerkte mezelf compleet en kwam in een ernstige crisis. Het was alsof er plots een luik onder mij open ging en ik maar bleef vallen. De suïcidale gedachtes waar ik al jaren last van had, werden meer dan gedachtes. Mijn behandelteam stond voor me klaar en ving me op. Crisisplan, nooit alleen zijn, een beveiligd huis, elke […]
Verder lezen
De opname die niet meer zou komen
Sinds de diagnose postpartum depressie ben ik vijf of zes keer opgenomen in twee jaar tijd. Opnames van een week, maar ook opnames van maanden achter elkaar. Na de opname in mei van 2019 heb ik gezegd dat ik niet meer opgenomen zou worden. Mijn intensieve groepstherapie voor emotieregulatieproblemen ging eind juni starten. En ik hoopte stiekem ergens dat het me verder zou helpen, ondanks mijn vreselijke weerstand in de eerste twee maanden. Tijdens deze […]
Verder lezen
Kleine blauwe pilletjes
Kleine blauwe pilletjes slik ik. Een uurtje voor ik naar bed ga, sinds ik afgelopen dinsdag bij mijn huisarts was. Ik was voor een ‘zakelijk’ gesprek bij haar, over het Depressie in de Wijk-project #ikhebjenodig. We bespraken de voortgang van het project en mijn rol in het team. Ze vroeg ook hoe het de afgelopen twee weken op Texel was. Ik moest huilen en zei eerlijk dat het even vreselijk was als thuis. Het gevoel […]
Verder lezen
Griep
Ik lag in bed met gloeiende wangen, hoofdpijn en algehele malaise. Er waren helemaal geen prikkels en dat was meteen het enige voordeel ook. Het leek verdacht veel op griep. Dat was honderd jaar geleden, dus ik kon moeilijk klagen. Maar ik klaagde wel, want waarom begon het precies op mijn verjaardag? Terwijl ik de dag had gereserveerd voor leuke activiteiten met mijn man, zoals naar de film en uit eten? Net nu het voor […]
Verder lezen
Mijn leven is een groot toneelstuk
Soms voelt het als één grote show. Ik doe mijn make-up, kleed me aan en doe mijn haar. Ik zorg dat ik er op mijn best uit zie. Van buiten dan, want vanbinnen blijf ik lelijk.Het is één groot toneelstuk, en ik speel de hoofdrol… “Open je je ogen met een traan of met een lach?” Een zin uit het liedje ‘Mooi’ van Marco Borsato. Ik open vaak mijn ogen met een traan. En dat […]
Verder lezen
Ik voel me klote
Deze blog gaat over zelfbeschadiging. Beschadig jij jezelf en wil je daar mee stoppen? De Stichting Zelfbeschadiging heeft hier een handig artikel over gepubliceerd. Om maar met de deur in huis te vallen: Het gaat slecht. Al langere tijd ben ik enorm emotioneel. Omdat dit onderdeel is van mijn ‘normale’ depressiecyclus, deed het mij niet zoveel. Echter ben ik voor het eerst in ruim twee jaar weer de drang gaan voelen om zelfdestructief te zijn. […]
Verder lezen
Internet-trollen
Op 20 januari heb ik een livestream van het Depressiegala geregisseerd. Ontzettend tof, mensen konden meekijken en voor mijzelf was het een mooie oefening in het regisseren van zo’n evenement. Maar daar gaat deze blog niet over. Het gaat over trollen en pesters. Een dag voor het gala kwam er een nieuwsbericht naar buiten dat er voor het gala in 2017 subsidie was verstrekt door VWS en dat de doelen van de subsidie niet gehaald […]
Verder lezen
Ik zit vast
Ik probeer mijn gevoelens op papier te krijgen. Iets wat normaal helpend is, alleen deze weken zit het niet mee. Mijn hoofd zit zo overvol. Ik probeer de juiste woorden te vinden, maar ik vind ze niet meer. Ik ben totaal uitgeput van de oorlog in mijn hoofd. Wanneer ik bijna stabiel ben, neemt de depressie me weer over. Totaal gevangen in het net van de depressie, met suïcidaliteit als gevolg. Mezelf niet meer veilig […]
Verder lezen
Op zoek naar een nieuwe behandelaar
Ik weet het al een tijdje. Ik moet weg bij de ggz-instelling waar ik onder behandeling ben. Ik ben er al veel te lang (drie jaar in plaats van twee jaar). Toch blijf ik behoefte houden aan ondersteuning. Niet zo zeer ‘behandeling’, maar ondersteuning ten tijde van diepe depressie en begeleiding in betere tijden. Begeleiding over hoe ik met mijn emoties en de uitdagingen van ‘het leven’ kan omgaan. Het is nu een ‘goed’ moment […]
Verder lezen
Hoe overleef je een scheiding?
Deze blog heb ik alweer zes weken geleden geschreven. Ik ben inmiddels alweer twee opnames verder. Ook is er nieuwe en andere therapie opgestart en ontvang ik geen Intensive Home Treatment (IHT) meer, maar twee keer per week Psychiatrische intensieve thuiszorg (PIT). Hiermee hoop ik mijn leven weer een beetje op de rit te krijgen. De emotieregulatie therapie komt later. Nu eerst een beetje uit dat dal en alle zaken regelen die bij een scheiding […]
Verder lezen
Ik voel me als een kameleon
Ik voel me als een kameleon. Aanpassen kan ik als geen ander. Gewenst gedrag, leuk zijn voor een ander, een zorgzame moeder zijn, er voor de kinderen zijn, voor iedereen zorgen behalve voor mezelf. Iedereen in mijn omgeving vindt me sterk en gezellig, zorgzaam en ga zo maar door. Niemand weet dat ik me van binnen verschrikkelijk voel en zeer angstig ben. Het toneelstuk iedere dag is killing. Voor mezelf zorgen vind ik erg lastig […]
Verder lezen
Terugdenken aan mijn opname
Een paar weken geleden mocht ik op uitnodiging van de Socialrun naar de première van de theatervoorstelling UP. Ik voelde me vereerd dat ik hiervoor uitgenodigd was. De boeken PAAZ en UP, van Myrthe van der Meer, had ik al eerder gelezen. Ze gaan beiden over hoe Emma haar opnames in een psychiatrisch ziekenhuis heeft ervaren. De voorstelling begon en ik hoorde de mij bekende woorden vertellen door actrice Yora Rienstra. Ik ging er nog […]
Verder lezen
Leven voelt als een straf
‘Heb je er ooit aan gedacht jezelf wat aan te doen?’ Eén van de standaard vragen bij een intakegesprek. ’Het is belangrijk dat we erop kunnen vertrouwen dat je jezelf niets aandoet’. Braaf knik ik ja. Een antwoord naar waarheid, want hoewel ik het leven vaak meer dan zat was, zal ik mezelf niks aandoen, niet opeens, niet impulsief. Bovendien ben ik net met deze behandeling begonnen. Vertrouwen, dat is een groot woord na zoveel […]
Verder lezen
Hoe mijn leven beter werd door een medicatiewissel
Vanaf augustus 2018 raakte ik in een depressie. In eerste instantie werd daar makkelijk over gedaan en werd het eigenlijk door anderen en mijzelf over het hoofd gezien. Die maanden waren voornamelijk erg zwaar door vermoeidheid, veel slapen, hangen, niet vooruit komen, soms wat wandelen, maar dat was dan vaak ook weer genoeg voor een hele dag.Laatst sprak ik met een vriendin, die ook nog tegen mij zei ‘goh, een jaar geleden konden wij nog […]
Verder lezen