Zorgen zit in mijn bloed, dus was het niet gek dat ik de opleiding tot verpleegkundige ging volgen. Mijn droom was om in het algemeen ziekenhuis werken. Dit veranderde toen ik een verplichte stage moest doen bij de ggz. Ik vond het spannend en wist niet wat ik kon verwachten. Al snel merkte ik dat dit werk mijn droombaan was. Toch sta je daar dan als 18-jarige in soms hele heftige situaties. Wat ik voornamelijk bijzonder […]
Verder lezenBlogs over depressie
De reünie
Er komt een mailtje binnen: bestel nu je kaartjes, want ze zijn bijna op. ‘Oh? Help? Moet ik dat nu al beslissen?’ Angstzweet breekt me uit. Waar het over gaat? Mijn middelbare school (ik deed eindexamen havo in 2001) bestaat dit jaar 100 jaar en dat is dus een goede reden voor een reünie. Mijn middelbare school was echt prima, nog steeds is het een hele leuke school volgens mij en als ik de lijst […]
Verder lezen
Hoe open kun je zijn?
Op 10 oktober 2019 is de allereerste collectieve social media challenge van Nederland gelanceerd. Met als doel mentale gezondheid in Nederland bespreekbaar te maken. Wist je dat #IkbenOpen is geïnspireerd op de Engelse versie #iamwhole? In 2016 is YMCA Engeland gestart met hetzelfde doel: mentale gezondheid bespreekbaar maken. Nu ruim 4 jaar later is #iamwhole uitgegroeid tot een landelijk platform met o.a. Ed Sheeren als ambassadeur! Naar aanleiding van het delen van mijn foto’s kreeg ik een mooie open reactie via Instagram […]
Verder lezen
Hey, het is oké
In een opwelling heb ik verzonnen dat ik op de dag van de lancering van de ‘Hey, het is oké’ najaarscampagne (om depressie, angst- en paniekstoornissen bespreekbaar te maken) een blog wilde publiceren. Dus zo gezegd, zo gedaan. Althans, dat was de bedoeling. Inmiddels is het zo’n 24 uur voor publicatie en zit ik nog steeds naar een prachtig wit vel in mijn tekstverwerker te kijken, met de knipperende cursor als veroordelend oog over het […]
Verder lezen
Houden van je eigen kind
Ik ga een onderwerp aansnijden dat voor velen waarschijnlijk onbegrijpelijk is en misschien ook zelfs onmenselijk. Maar ik hoop dat de lezers er iets aan hebben. Of je nou herkenning voelt of juist geen herkenning voelt. Zodat je beseft dat het niet altijd vanzelf gaat. Ik zoek geen medelijden, ik vertel mijn verhaal. Hoe leer je om van iemand te houden? Met deze vraag zit ik al zo lang in mijn hoofd. Al sinds onze […]
Verder lezen
Opnieuw in opname
Vandaag ben ik weer opgenomen, een opname waar ik al maanden op heb gewacht. Dit is mijn tweede opname in deze kliniek, en inmiddels is dit al mijn zesde opname. Dus ik mag het van mezelf niet meer spannend vinden om opgenomen te worden, want je zou toch denken dat het went? En een klein beetje is dat ook wel zo. Maar om eerlijk te zijn vind ik het toch spannend, vooral omdat ik weer […]
Verder lezen
Ode aan de leerkracht
Deze is voor alle leerkrachten en onderwijsondersteunend personeel. Want mijn god, wat een hel moeten sommige leerlingen voor jullie zijn. De grote stap De middelbare school. De plek waar kinderen pubers worden en pubers volwassenen. Voor sommigen verloopt de puberteit niet vlekkeloos. Hoewel ik als kind al anders was dan de anderen, kwamen op de middelbare school de psychische problemen. Lieve mentor, mevrouw Engels en meneer de leerjaarcoördinator: deze is voor jullie! Te beginnen bij […]
Verder lezen
Depressief, maar niet alleen
Onlangs ging ik door een depressie. Meer dan een maand lang werd ik elke ochtend ontzéttend somber wakker. Dit hield gedurende de hele dag aan. Ik voelde me ook verdoofd, alsof er een zware deken over me heen lag. Daarbij dacht ik veel na over de dood. ‘Je kan er net zo best niet zijn. Je wordt toch niet gemist.’ In eerste instantie keek ik niet heel gek op van deze gedachten en gevoelens. Door […]
Verder lezen
Ik neem de touwtjes weer in handen
Ik sta nu bijna 11 weken ingeschreven bij een GGZ-instelling. Je zou zeggen dat dat erg lang is, maar in werkelijkheid vliegt deze tijd voorbij als ik er rationeel naar kijk. Het is namelijk niet zo dat ik nog maar 11 weken ziek ben of hulp nodig heb, dat heb ik eigenlijk al 10 jaar lang nodig. Het ging ongeveer 6 maanden geleden mis en toen is alles ‘begonnen’. Nu begrijp ik dat het toen […]
Verder lezen
Luisteren naar mijn lichaam
“Luister nou! Hallo! Joehoe!” Stemmetjes in m’n hoofd. Ja inderdaad, luister, Roland! Luister naar je lichaam. Maar ja, als je in sommige gevallen A zegt, hoort daar ook B bij. En dat is vandaag allemaal nét gelukt. De tijd tot 15.00 uur is volgemaakt. ‘Waar gaat dit over’, kun je denken. Logisch, dat zou ik ook hebben. Hiervoor moeten we even een paar stappen terug in de tijd. Terwijl ik dit opschrijf, realiseer ik mij […]
Verder lezen
Intense liefde in een afwijkende wereld
Je begrijpt niet wat ik voel, wat ik bedoel. Ik heb geen idee hoe ik bij jou kan komen. Hoe ik in jouw land kan komen. Hoe ik vol dromen en zonder angsten kan leven. Hoe ik me bemind kan voelen. Hoe ik me minder eenzaam kan voelen. Mijn werkelijkheid wijkt zoveel af van jouw werkelijkheid. En toch houd ik van je, tegen beter weten in. Want mijn eenzame, koude bestaan heeft naast jouw leven […]
Verder lezen
Mijn opname op de crisisafdeling is voorbij
“ Je mag met ontslag Bo, je mag naar huis toe.” Dat is wat de psychiater tegen mij zei. Na vier maanden op de crisisafdeling was er zicht op ontslag, ik mocht naar huis. Terwijl ze het zei kwam er een lach op mijn gezicht, een lach die iedereen om mij heen zag, ik straalde. Toen ik klaar was met het gesprek liep ik naar mijn kamer toe. Ik ging zitten op mijn bed. Het […]
Verder lezen
Ineens werd alles anders
Op mijn zestiende kwam ik in de puberteit. In het begin was het normaal pubergedrag. Een beetje rebels, tegenstrijdig. Alleen liep het bij mij vrij snel uit de hand. Ik veranderde van een redelijk gehoorzaam, verlegen en lief meisje naar compleet het tegenovergestelde. Mijn ouders waren gescheiden. Ik nam soms de moederrol op me en dat is jaren goed gegaan. Alleen kon ik die moederrol niet loslaten, waardoor er veel ruzie ontstond. We kregen ook […]
Verder lezen
Een revalidatietraject voor mijn conversiestoornis
In mijn vorige blog vertelde ik dat ik bezig was met een revalidatietraject. Vandaag was mijn laatste dag van het revalidatietraject en nu laten ze me drie maanden alleen. Ze laten me de informatie verwerken en kijken of ik de door hun gegeven adviezen zelf ook kan toepassen. Omdat er reacties waren dat mensen benieuwd waren hoe het dan na het traject zou gaan, heb ik er een nieuw stukje over geschreven. Kort uitgelegd: Ik […]
Verder lezen
Ik wil beter worden voor mijn zoon
Ik ben Sanne, ik ben 38 jaar en woon samen met mijn vriend en mijn zoontje van 5 jaar dat gediagnosticeerd is met autisme. Ik ben al jaren in therapie, waaronder schematherapie. Ook heb ik meerdere keren mijn trauma’s proberen aan te pakken. Helaas zijn mijn vermijdingsstrategieën te diep geworteld in mijn systeem. Dit houdt bij mij in dat ik niets voel en ondermijnend gedrag kan vertonen. Ik kan enorm kattig en gemeen zijn als mijn […]
Verder lezen
De dag dat ik dood zou gaan
Oudejaarsavond was de dag dat ik dood zou gaan. Ik zou suïcide plegen en dat was het dan. Het was klaar, ik had mijn rol op deze wereld wel uitgespeeld. Ergens zo tussen het feestgedruis en het vuurwerk door, zou ik er stiekempjes tussenuit knijpen. Zoals je merkt is er ergens iets mis gegaan in die planning en daar ben ik nu heel erg blij om. Want ik wilde niet dood, maar de depressie die […]
Verder lezen