Dit wordt even ouderwets wat schelden op mijn therapeut. Sorry lieve therapeuten en alle anderen die zo hard hun best doen, maar dit moet er even uit.
“Jij hebt de sleutel tot verandering.” Ja, dat weet ik. Al heel lang. En je hebt het ook pas tig keer gezegd. Ik heb die sleutel. Maar hóe dan? Welke sleutel, waar, wat moet ik, wat wil je van me? “Het gaat niet om mij, het gaat om jou.” Ja, ook dat weet ik, maar euhm, als ik de verkeerde antwoorden ga geven, dan word jij pissig en dan kan dat ook weer consequenties hebben. Dus zeg me nou even wat ik moet doen? Kan ik weer verder.
Echt. Totale frustratie
En ze heeft nog gelijk ook. Ze kan me niet veranderen, ik moet mezelf veranderen en zij kan me daar enkel de tools voor geven. Maar nu lijkt het wel of ik die tools al heb. Ik voel me dom, want ik geen flauw idee wat ik nou moet doen en hoe dan.
Even wat achtergrondinformatie. Ik heb al tig jaar een hekel aan mijn lijf. Dik, dun, daar ergens tussenin, nu weer dik, maakt niet uit, ik haat mijn lijf. Soms tot walgen aan toe. Dat heb ik – met veel intern gedoe – haar verteld. Ik heb de sleutel om dat te veranderen. Ja, maar wat dan, hoe dan? Het maakt mij niet uit hoe dat lijf eruit ziet, ik wil het niet. Ja, wat ik in mijn hoofd heb, dat wil ik, maar dat kost eerst x maanden dieet en sporten, dan zo’n 40.000 euro aan operaties en vervolgens 24-7 bezig zijn met eten en sporten. Nope, not gonna happen.
Ik zal iets anders moeten
Maar wat dan? Ik weet het nog steeds niet. Het zal ergens liggen in een soort van mijn lijf accepteren zoals het is, maar dat lukt niet. Een lijftransplantatie is niet mogelijk, dus ik zal het hiermee moeten doen. Ik heb dus blijkbaar de sleutel.
Misschien zit het hem in kijken wat ik wel acceptabel vind, in plaats van constant de focus leggen op wat ik verschrikkelijk vind. Doe ik ook met tv kijken. Ik kijk alleen maar programma’s die ik leuk vind en ga mezelf niet kwellen met infomercials. Neuh, doe dan maar Phineas en Ferb op Disney XD. Dat is tenminste leuk.
Misschien is dat die sleutel?
Langzaam de focus proberen te verleggen? Ik vind mijn haar best prima, mijn voeten zijn acceptabel, ik heb zelfs mijn teennagels gelakt. Ik heb geen lelijk gezicht, hoewel het nu wel een bolle toet is. Mijn tattoo is mooi?
Willen dat mijn lijf anders is, dat gaat niet gebeuren. In ieder geval niet zoals ik wil dat mijn lijf is. Ik kan misschien wat bijschaven hier en daar, in plaats van een reep chocola eens een banaan eten, dat soort dingen zullen geen kwaad kunnen. Maar verlangen naar dat lijf wat niet gaat gebeuren en tussendoor alleen maar diep ongelukkig zijn met wat ik nu heb? Daar ben ik wel een beetje klaar mee.
Ik geloof dat ik een sleutel zie. Ver weg onder de kast. Ik kan er alleen nog niet bij. Heeft iemand een liniaal om hem eronderuit te vissen? ‘t Is wel een beetje stoffig.