Wat voel ik me schuldig, al meer dan twee jaar lang. Tegenover de vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, tegenover de mama’s van sterrenkindjes. Maar ook schuldig tegenover mijn eigen kind. Ik weet dat het misschien niet eerlijk is tegenover mezelf, maar het schuldgevoel blijft. Ik heb een zoon, een gezonde zoon van 2,5 jaar. De bevalling was aardig traumatisch en daarna kreeg ik een postpartum depressie. Daardoor heb ik me niet goed kunnen hechten […]
Verder lezenSchrijver Schrijfsels van Denise
Ik ben Denise, 33 jaar en tot de geboorte van mijn zoon (hij wordt in november 3) had ik geen psychische klachten. Na de geboorte was dat wel anders. Ik kwam in een heftige (postpartum) depressie en weet sinds een jaar dat ik borderline heb. Ik heb diverse therapieën doorlopen maar tot nu toe heeft niets me nog echt geholpen. Daarom heb ik me aangemeld voor gespecialiseerde ggz zorg. Ik zit nu in de fase dat ik hoor of ze me gaan behandelen of niet. Maar als het me lukt probeer ik toch grappenmakend door het leven te gaan en een ietwat onzekere mama te zijn voor mijn zoon. Ik hoop daarnaast ooit weer dol te zijn op shoppen, barbecuen, sauna’s pakken, reizen, wijntjes drinken op het terras en afspreken met vrienden.
Een nieuw hoofdstuk
Terwijl ik dit schrijf is het halverwege april. Het is coronacrisis en ik zit in een time-out opname.Ik heb twijfels over de opname, zit ik hier wel goed? Doe ik hier wel goed aan? Gaat het niet slechter dan toen ik hier kwam? Of is dit echt nodig om mijn rust terug te vinden en misschien een stukje van mezelf? Ik weet het niet zo goed. Ik val terug in oude patronen en kan alleen maar […]
Verder lezen
Hulpverleners hebben geen glazen bol
Weet je wat ik nou zo jammer vind? Dat hulpverleners geen toverstafje hebben of een glazen bol. Dat ik, in crisis of als ik het heel erg zwaar heb en het allemaal niet meer overzie, op een knopje druk of gewoon naar hen bel en dat zij dan precies weten wat ik nodig heb. Dat het verdriet oplost, dat de pijn er niet meer is, dat de donkere wolken in mijn hoofd steeds minder worden. […]
Verder lezen
De opname die niet meer zou komen
Sinds de diagnose postpartum depressie ben ik vijf of zes keer opgenomen in twee jaar tijd. Opnames van een week, maar ook opnames van maanden achter elkaar. Na de opname in mei van 2019 heb ik gezegd dat ik niet meer opgenomen zou worden. Mijn intensieve groepstherapie voor emotieregulatieproblemen ging eind juni starten. En ik hoopte stiekem ergens dat het me verder zou helpen, ondanks mijn vreselijke weerstand in de eerste twee maanden. Tijdens deze […]
Verder lezen
Hoe overleef je een scheiding?
Deze blog heb ik alweer zes weken geleden geschreven. Ik ben inmiddels alweer twee opnames verder. Ook is er nieuwe en andere therapie opgestart en ontvang ik geen Intensive Home Treatment (IHT) meer, maar twee keer per week Psychiatrische intensieve thuiszorg (PIT). Hiermee hoop ik mijn leven weer een beetje op de rit te krijgen. De emotieregulatie therapie komt later. Nu eerst een beetje uit dat dal en alle zaken regelen die bij een scheiding […]
Verder lezen
Een donderslag bij heldere hemel
Eigenlijk zat ik midden in mijn herstel. Ik ging braaf drie keer per week naar mijn emotieregulatie-groepstherapie en deed thuis de opdrachten die we daar bedachten. Ik nam mijn medicatie zoals voorgeschreven en deed mijn best om contact te hebben met onze zoon. Het was geen fijne periode maar wel een nieuwe periode. Een periode van therapie die blijkbaar iets positiefs met me doet en een periode waarin ik heel ergens in de verte misschien […]
Verder lezen
Houden van je eigen kind
Ik ga een onderwerp aansnijden dat voor velen waarschijnlijk onbegrijpelijk is en misschien ook zelfs onmenselijk. Maar ik hoop dat de lezers er iets aan hebben. Of je nou herkenning voelt of juist geen herkenning voelt. Zodat je beseft dat het niet altijd vanzelf gaat. Ik zoek geen medelijden, ik vertel mijn verhaal. Hoe leer je om van iemand te houden? Met deze vraag zit ik al zo lang in mijn hoofd. Al sinds onze […]
Verder lezen
Hoe medicatie mijn leven zwaarder maakt
Gewicht en vrouwen, dat is nogal een ding. En zo is dat bij mij ook. Ik ben altijd druk met mijn gewicht bezig geweest, maar ben er nooit in doorgeslagen. Ik snoepte als ik dat wilde en ik sportte als ik dat wilde. Ook at ik best gezond, maar ik deed er niet paniekerig over als dat een paar dagen niet zo was. Ik ben nooit echt slank geweest, maar had niet echt de behoefte […]
Verder lezen
De wondere wereld van psychische klachten op Instagram
Gedichten schrijven Toen ik jong was, ergens rond de puberleeftijd, vond ik het leuk om gedichtjes te schrijven met verschillende onderwerpen. Pesten, fantasie, ouders, ruzie en ga zo maar door. Waarom weet ik niet, maar ik ben op een gegeven moment gestopt met schrijven. De gedichtjes heb ik nog wel bewaard en ik vind het leuk om ze zo af en toe terug te lezen. Sinds ik last heb van psychische klachten (depressie en borderline) ben […]
Verder lezen
Het begin van mijn postpartum depressie
De bevalling Mijn postpartum depressie begon in mijn ogen al tijdens de bevalling. Ik zeg expres ‘in mijn ogen’ want ik heb andere verhalen gehoord. Dat het later kwam, na een week of twee. Maar het is mijn verhaal en ik schrijf zo goed mogelijk vanuit mijn herinneringen. Tijdens de bevalling voelde ik me in de steek gelaten, niet gesteund en erg alleen. Het was midden in de nacht en ik was helemaal alleen in […]
Verder lezen
Depressie na de geboorte van mijn kind
Ik ben Denise, 32 jaar en heb nu anderhalf jaar een postpartum depressie (depressie na geboorte van je kind) en sinds kort de diagnose borderline. Al vanaf het begin van mijn depressie ben ik suïcidaal. De ene keer erger dan de andere keer. De ene keer kan ik er tegen vechten en de andere keer niet. Opnames Tijdens mijn depressie heb ik verdeeld over de anderhalf jaar diverse opnames gehad. Tijdens die opnames was mijn […]
Verder lezen