Laatst ben ik erachter gekomen wat mijn drie grootste angsten zijn. Namelijk controleverlies, op mezelf moeten vertrouwen en in de steek gelaten worden. Afgelopen week was pijnlijk, maar het is een van de mooiste lessen die ik tot nu toe heb mogen leren. Je weet pas hoeveel je gegroeid bent als je in een situatie staat die moeilijk is, eentje waarvan je dacht dat je die niet goed zou kunnen handelen. Het ergste voor iemand […]
Verder lezenSchrijver Alice in Wonderland
Het gevaar van kernovertuigingen
De zorg van anderen op me nemen is het meest egoïstische wat ik ooit heb gedaan. Ik kon mezelf geen emotionele support geven, dus had ik weinig compassie voor een ander. “Nee, het is goed, ik doe het wel!” om vervolgens te roepen “ik doe alles, jij voert geen flikker uit!” Zo lang ik voor die ander blijf zorgen ben ik een goed mens, toch? “Niemand kan mij iets maken, want ik ben degene die […]
Verder lezenAcceptatie
Acceptatie. Net zo’n dooddoener als loslaten, wat eigenlijk op hetzelfde neerkomt. Toch zal er er wel een soort van boodschap inzitten. Anders zou het niet zo’n cliché zijn. Acceptatie… Ik dacht eigenlijk wel dat ik mijn borderline en alles wat daarbij komt kijken geaccepteerd had, alleen daar zit ik toch een beetje naast. Ik wil namelijk de lusten, niet de lasten. Heel stiekem vond ik het ook altijd wel een beetje cool om borderline te […]
Verder lezenGoed genoeg zijn
Het is een tijdje geleden dat ik heb geschreven. Ik zit nu in de trein onderweg naar huis en zie dan al die nieuwe blogs op de site van dsmmeisjes. Blogs waarin ik zoveel herken, die me motiveren om zelf weer te schrijven. En ik kan het niet laten, maar ik voel zelfs een stuk jaloezie. Er zitten goede blogs tussen, goede schrijvers… Maar ik wil nu eenmaal de beste zijn. Ondanks dat ik de […]
Verder lezenNiks voelen is ook niks
Ik weet nog goed dat ik in Zuid-Afrika was en ik mijn eerste schadebrief kreeg. Een brief van een familielid, of mijn geval mijn ex waarin stond wat jouw verslaving de ander had aangericht. Velen begonnen te huilen als ze deze brief kregen en reageerden sterk emotioneel. Wat ik nog goed weet is dat ik één van de heftigste brieven kreeg. Ik kan je vertellen dat ik alle reden had om te huilen, of welke […]
Verder lezenBodemloos
Soms verlang ik er nog zo naar dat iemand mijn hand vast houdt terwijl ik naar school loop. Ik verlang naar iemand die door mijn haren strijkt tot ik in slaap val of voorleest alsof ik weer een klein meisje ben. De tranen in mijn ogen die ik krijg wanneer mijn vader mijn hand vast houdt. Alleen de tijd is er om te realiseren dat ik volwassen ben geworden, dat mijn kindertijd voorbij is. Ik […]
Verder lezenSociale anorexia
In Zuid-Afrika vertelden ze me over ‘addiction’ en ‘connection’. Wat ze me eigenlijk vertelden is dat dit twee tegenpolen waren. Verslaving komt vaak voort uit disconnectie, in actief gebruik zitten is voor mij ook wel hetzelfde als niet in connectie staan met de buitenwereld of met mezelf. Een tijd geleden heb ik gehoord van de term ‘codependence anorexia’. Dat is jezelf eigenlijk uithongeren van sociaal contact, zodat niemand überhaupt de kans kan krijgen om je […]
Verder lezenPleister of hechten?
Wat mij heel erg raakt is dat de meeste borderliners gezien worden als “gestoord”, “labiel”, “psycho bitches” en “aanstellers.” Terwijl het vaak de meest lieve, gevoelige mensen zijn die ik ken. De meesten zijn niet vanzelf zo geworden, velen hebben een verleden vol misbruik. Sommigen hebben een prima leven gehad, maar zijn ergens het gevoel van onveiligheid toch tegen gekomen. Mensen met een psychische stoornis worden vaak zwak genoemd, maar in mijn ogen zijn het […]
Verder lezenHoe voelt borderline?
Voor mij is borderline constant op mijn tenen lopen, bang voor afwijzing of enige vorm van kritiek. In mijn eigen wereld keren wanneer ik niemand om me heen wil hebben en nog geen minuut later huilend op mijn kamer zitten omdat ik het niet trek alleen te zijn. Constant de drang voelen mezelf te bewijzen en leven op de bevestiging van anderen. Proberen niet in tranen uit te barsten of woedend te worden als iemand […]
Verder lezenDe prins op het witte paard
Ik heb gewacht…ik heb gewacht…ik heb gewacht… Raad eens…? Ik heb gewacht. Gewacht op de prins op het witte paard die mij van alles redden zou. Als klein prinsesje dacht ik dat nodig te hebben en hoe ouder ik werd, zelfs in mijn rebelse tijd, heb ik dit ergens diep in mijn hard nog altijd gehoopt. Kijk…ik kom niet echt uit een gezin waar “de independent woman” word gestimuleerd. We hebben een familiegeschiedenis van codependency […]
Verder lezenDit is codependency
Wat ik niet meer zal vergeten is dat ik in Zuid-afrika ook tot een breekpunt was gekomen. Mijn codependency/liefde-verslaving stopte ook daar niet, zoals ik had gehoopt. De lieve lach werkte niet meer en hoewel ik altijd zo vrolijk leek zag iedereen nu een andere kant van mij. Ik kon alleen maar huilen en voor me uit staren. We gingen naar een meeting en die avond sprak God tegen mij. Er kwam een vrouw vertellen […]
Verder lezenMaar het voelt zo écht!
Je raakt hem niet aan, je hebt niks met hem gedaan. Je houdt afstand, toch? Ja, je houdt afstand. Ik kan niet weglopen in zijn buurt. Afstand vergroot het verlangen. Ja…ja…we kunnen vrienden zijn. Het eerste jaar in herstel geen relatie…ik ben anders…dat kan ik wel. Of een relatie zonder relatie? Ja…alleen seks. Nee…ik voel zoveel meer voor hem. Niet bepaald waar ik mijn gedachten aan wilde geven nu ik in een kliniek in fucking […]
Verder lezenTot het te veel pijn doet
De herinneringen nog vers in mijn hoofd, reden we deze veilige plek binnen en ik voelde me thuis. Ik werd overgenomen door een gevoel van kalmte en rust. Ik werd ontvangen met open armen en een hoop liefde. En ik sliep mijn eerste nacht in Zuid-Afrika ontzettend goed tegen al mijn verwachtingen in. Het werd hard werken, mijn masker moest af. Die lieve lach won het niet meer. Ik kon misschien mezelf en een aantal […]
Verder lezenAfkicken van alcohol in Zuid-Afrika
En daar liep ik dan, de roltrap op. Ik keek nog één keer achterom om mijn vader te zien zwaaien tot ik besefte dat het nu écht tijd werd om volwassen te worden. Dat idee, dat idee alleen al… de tranen stroomden over mijn wangen en ik heb me nog nooit zo hulpeloos gevoeld. Zo bid ik op mijn knieën om überhaupt te kunnen huilen en zo komt er geen stop aan de tranen die […]
Verder lezen