‘Een hupje’. Zo noemde mijn psychotherapeut het vandaag. Een hupje dat aantoont dat ik me eigenlijk heel goed voel. En zulke dagen zijn er veel. Maar er zijn ook gitzwarte dagen, waarop ik liever zou meevliegen met de vogels, in de grond kruip als een molletje of een bolletje van mezelf maak en onder mijn verzwaringsdeken kruip. Het doorgaan valt me soms zwaar. Ik ben nu 5 weken bezig met het DGT-traject en er wordt […]
Verder lezenSchrijver Luna
27-jarige impulsieve, intensieve, nieuwsgierige kreeft.
Hoe bepalend is het verleden voor de toekomst?
Ik zou mijn jeugd als volgt omschrijven: chaotisch, druk, verwijtend, onstabiel, wankel, alarmerend, benauwend, verstikkend, onveilig, … Maar het heden is anders. Nu ben ik veilig. Ik kan weg wanneer ik wil en ik kan zelf bepalen wat ik toelaat en niet. Toch heb ik het gevoel dat ik enkele kernwoorden van het verleden nog meedraag.Bij DGT leer ik vooral om in het ‘hier en nu’ te leven en dat lijkt meer en meer te […]
Verder lezen
Ik blijf
Ik blijf. Na 6 keer. Eindelijk heb ik een klik met een therapeut. Iemand die zegt waar het op staat, die soms ook impulsieve dingen zegt en een paar keer ‘oh my god’ uitriep, maar vooral heel menselijk is. Iemand die de nodige afstand bewaart, maar af en toe iets loslaat over zichzelf waardoor het haar meer mens dan therapeut maakt. Iemand die heel duidelijk zegt dat ze geen vriendin van me is, vooruit wil, […]
Verder lezen