Patiënten en/of cliënten van de ggz zijn het unaniem eens; in de cao van hulpverleners is iets belangrijks vergeten. Namelijk dat ze gewoonweg niet op vakantie mogen gaan. Want we hebben ze nodig, altijd! Marijke Groot schreef daar een briljante blog over. Maar toch, als ik heel eerlijk ben, mag mijn hulpverlener best wel op vakantie gaan. En nee, niet omdat ik dan een anorectische vrijheid ervaar en dus meer ruimte om maaltijden over te […]
Verder lezenSchrijver Kamille
Steeds het leven weer aangaan, met daarvoor steeds weer de verbinding met anderen zoeken.
Na een lang en frustrerend GGZ-traject, heb ik dan eindelijk mijn eigen dreamteam van hulpverleners om me heen.
Zij steunen me, ook als ik dat eigenlijk niet wil.
Steeds trekken ze mij over de streep, wel leven, wel goed voor mezelf zorgen.
En tussen alle tranen door, kan ik enorm genieten van het leven.
Soms is het moeizaam zoeken naar lichtpuntjes, soms schitteren ze me tegemoet.
Ik ben een vijftiger, met de diagnoses PTSS en Anorexia.
Eigen regie, eigen schuld
Geklepper van de brievenbus. Een brief van de ggz-instelling. Woensdag om drie uur een tussentijdse evaluatie van mijn behandeling. De grond zakt onder mijn voeten vandaan. Is dit het moment dat ik weggestuurd ga worden? Dat ze concluderen dat er niets met me te beginnen is? Dat ik gewoon vies, vet, stom ben en dat ik het maar zelf moet uitzoeken met mijn aanstellerij? En daarbij, ik kan helemaal niet op woensdagmiddag. Ik bel toch […]
Verder lezen
Ik ben niet alleen. En dat scheelt een heleboel.
Ik had zo graag samen oud willen worden nee, alleen maar nee alleen maar heel slecht nieuws. Nee, nee, niet mijn lief! Hoe moet dit nou? Jij mag mij niet verlaten, jij mag niet doodgaan, ik kan niet zonder jou! Hoe zou ik nog kunnen leven als jij er niet meer bent? Hoe moet ik dan ademen, alle uren door. Hoe moet ik dan slapen, alle nachten lang. Hoe moet ik dan eten en drinken, […]
Verder lezen
Waarom luisterde jij niet naar mij?
Jij, waarom luisterde jij niet naar mij? Ik vertelde jou over mijn lijden, over mijn trauma’s, over nachtmerries en herbelevingen, over dat ik geen hap meer door mijn keel kreeg. Maar je luisterde niet naar mij. Je vond me te theatraal, narcistisch, afhankelijk, ontwijkend, manipulatief, depressief.Ik moest me maar anders leren opstellen. Anders leren denken. Jij, waarom luisterde jij niet naar mij?Ik vertelde jou over mijn eetstoornis, over hoe bang ik was, hoe ik niet […]
Verder lezen
Eten. Ik kan het niet. Ik mag het niet.
Eten en drinken. Ik kan het niet. Ik wil het niet. Echt niet. Ik mag het niet. Al weet ik dat het moet, dat een mens, dus ook ik, niet zonder kan. Natuurlijk weet ik dat, ik heb het nodig, net als ieder ander, maar ik durf het niet.Ik durf niet, misschien morgen, of anders volgende week, volgend jaar. Maar nu niet, nu eventjes niet, oké? Laat mij maar eventjes, heel eventjes. Later kom ik […]
Verder lezen
Help, mijn psychiater gaat de politiek in!
Help, mijn psychiater gaat de politiek in! Oh, ik vind dat prima hoor, leuk zelfs. Geen vreemde stap, gezien haar interesse en de ontwikkelingen in gezondheidsland en niemand die bij machte lijkt het tij ten goede te keren. En ze blijft mij, zover ik weet, nog gewoon zien, dus niks aan het handje. Zou je denken. Op Twitter breekt de hel los. En wat ik dan toch allemaal lees over mijn geweldig lieve psychiater… want […]
Verder lezen
Boem, stempeltje, stigma…!
Toen ik de hulp vroeg van de GGZ, voelde ik me niet goed. Mijn verdriet over het verlies van mijn echtgenoot (hij was 38 toen hij stierf) kwam als een tsunami over me heen toen er een kind uit mijn klas stierf. Op die school werd ik ook nog eens gepest, als leerkracht, door collega’s. Daarom stuurde de huisarts me door naar de GGZ. Want waar ik nu mee moest leren dealen, had ook te […]
Verder lezen
Gelukkig 2019!
2019… Ik wil het gewoon niet. Weer een jaar verder weg van het jaar waarin mijn man, dood, achterbleef. De afstand tussen hem en mij onoverbrugbaar. 2019…Ik wil het echt niet. Weer verder moeten met mijn moeilijkheden, angsten, pijn en verdriet. Ik heb toch al mijn best gedaan? Ik heb toch al lang genoeg laten zien dat ik het kan? Ik wankel en wiebel, moet echt mijn best doen om te blijven. Ik geef een […]
Verder lezen
‘Dag mevrouw, het ga u goed!’ – Wat het betekent om psychiatrisch patiënt te zijn
Deze blog gaat in op anorexia. Denk aan jezelf als je worstelt met eetstoornissen. Voor iedereen die denkt dat psychiatrische diagnoses hip zijn, voor iedere leek die denkt zichzelf of anderen te kunnen diagnosticeren en vooral voor zorgverzekeraars die het allemaal steeds minder serieus lijken te nemen: Voor jullie beschrijf ik wat het betekent om psychiatrisch patiënt te zijn, met voor mij als hoofddiagnose anorexia nervosa. Ik raak de grip op de realiteit kwijt. Dat […]
Verder lezen
Lichter leven, zweven
Deze blog gaat in op een ernstige vorm van anorexia en bevat mogelijk triggers. Zorg voor jezelf! Anorexia nervosa, dat is toch iets voor jonge meisjes die aandacht willen? En het heeft toch alles te maken met het slankheidsideaal, de graatmagere modellen en de fitgirls? Aan de oppervlakte lijkt dat ook best te kloppen, want ook al ben ik een belegen vrouw van 50 jaar, ik wil afvallen, ik wil lichter zijn. Lichter zijn. Lichter […]
Verder lezen
“Niet voor psychiatrische gevallen”
Ondervoed, uitgedroogd. Zo kwam ik op de Spoedeisende Hulp binnen. Bloedwaardes waren zeer verontrustend. De huisarts belde mij met de uitslag van het bloedonderzoek. Of ik binnen een half uur in het ziekenhuis kon zijn? Er stond al een bed voor me klaar en na een vluchtig onderzoek van de internist in opleiding, kreeg ik direct een levensreddend infuus. De arts vroeg een beetje door naar mijn anorexia en hoe het nu zover had kunnen […]
Verder lezen
Ik ben ook gelukkig
Omdat ik in de psychiatrische knoei zit, is er ook een continue stroom aan goede raadgevingen. Vriendin gebruikt homeopathische korreltjes bij haar dipjes, kennis is geweldig geholpen door een mindfulness-cursus, moeder geeft vertwijfelt aan ‘dat er nog zoveel te genieten valt’ en tante zweert bij een zelfhulpboek. Ik krijg ook nog vele visitekaartjes in mijn handen gedrukt van geluksgoeroes die beweren dat als ik vele euro’s aan ze geef, ik weer happy word. Iedereen, maar […]
Verder lezen
Blijf in mij geloven
Ik wil dansen, zingen, huppelen… Soms wil ik dat het leven stopt. Teveel pijn, te moe, geen kracht meer om het vol te houden. “Er komen betere tijden”, word ik dan getroost. Misschien. Maar er komen ook slechtere tijden. Mensen worden ziek, gaan dood, verongelukken, etc. Ook de mensen van wie ik houd. Dat is het leven. Dat hoort erbij.Maar ik wil dat niet meer. Ik kan dat niet meer. Ik heb al teveel pijn. […]
Verder lezen
Een dag uit het leven van…
Triggerwarning – Deze blog gaat over anorexia Opstaan, ontbijten, douchen, aankleden, werken, lunchen, ontmoetingen, wat mails en telefoontjes, boodschappen, avondeten, wat klusjes, netflix en naar bed. Met tussendoor nog wat bekertjes drinken en wat fruit of handjes pepernoten. Zo zou een normale dag eruit moeten zien voor normale mensen. Maar ik ben niet normaal. Ik heb of ben een EPA. Een ernstig psychiatrische aandoening. Als ik ’s morgens wakker word, aarzel ik om op te […]
Verder lezen
Sondevoeding
Let op: Deze blog kan mogelijk triggerend zijn voor mensen die te maken hebben met eetstoornisgerelateerde klachten. Vijftig milliliter per uur. In mij. De sonde inbrengen gaat niet gemakkelijk. Ik moet met water slikken, terwijl ik helemaal niet durf te slikken. Ik wil niet dat al dat water in mij komt, zomaar slokken achterelkaar. De angst is te groot. Maar het moet wel. Het kan niet anders. Dus met ijzeren doorzettingsvermogen doe ik wat de […]
Verder lezen
Terug van weggeweest
Met enige tegenzin, ben ik uit mijn bubbel gekropen. Een bubbel die ‘opname’ heette, waar het veilig was en waar andere regels en wetten gelden dan buiten de bubbel, ‘het gewone, normale leven’. In mijn bubbel was het goed. Tegelijkertijd was het lijden zeer groot, de afgrond diep, het paadje heel donker. Maar altijd was er een helpende hand, een luisterend oor, iemand die heel dichtbij kwam en me meevoerde. Zo bleef het altijd veilig […]
Verder lezen