“We hebben het nog niet over medicijnen gehad, hè.”Mijn ademhaling schiet omhoog. Spanning giert door mijn borstkas.“Nee, en dat ga ik ook niet doen.” Ik gris mijn tasje van de grond, sta op en trek mijn jas van de rugleuning. …
Ik krijg het niet over m’n lippen om te vertellen wat ik eigenlijk al heel lang wil zeggen. Het lukt me niet om dat kleine zinnetje uit te spreken tegenover degenen die mij zouden kunnen helpen of op dat moment …
Is het gek dat ik soms gewoon even, heel even maar, wil toegeven aan alle rotgevoelens in mijn hoofd en mijn lijf? Gewoon ze echt wil voelen, hoe rot ook? Als je je hele leven niet hebt mogen voelen, het …
Eind vorig jaar heb ik de keuze gemaakt om het contact te verbreken met mijn moeder. Een keuze die echt niet makkelijk is geweest en waarbij schuldgevoelens en verdriet zich vaak in vlagen aankondigt. “What seems like the right thing …
Zie mij, als mens. Kijk naar mij, als mens. Heb mij lief, als mens. En vertel me alsjeblieft dat het oké is, dat ik oké ben. Dat ik er mag zijn, precies zoals ik ben. Zeg me dat het niet …
Oké, riskante titel, dat realiseer ik me. Laat ik meteen voorop stellen: ik ben niet van plan om mijn eigen familiedrama te creëren, ik zou mijn kinderen nooit, maar dan ook echt nóóit iets aan kunnen doen. Ik keur het …
